Beeld: Shutterstock
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Maud (29): “Na het zwemmen in het zwembad was ik me weer aan het aankleden in het hokje. Eerst mezelf, dan de peuter, was het idee. Die peuter besloot, toen ik pas half was aangekleed, onder het hokje door te kruipen, zo het hokje naast ons in. Daar begon een vrouw keihard te gillen, omdat ze in haar nakie stond en opeens een vreemd kind naast haar had staan.”
Marloes (33): “We waren net in zee geweest met onze baby en ik wilde de herinnering aan deze eerste stranddag vastleggen, dus ik tilde hem op en poseerde met hem op mijn heup. Wat ik niet doorhad is dat hij net in zijn zwemluier had gepoept en dat zo’n ding niks opneemt. Sterker: door het water was de poep helemaal dun geworden en droop op mijn bovenbeen. Je kan je mijn reactie voorstellen toen ik erachter kwam wat het was. Dat stond dus ook prachtig op de foto. Vervolgens kwamen we er ook nog achter dat we billendoekjes waren vergeten mee te nemen en moesten we die dus van de vader op de handdoek naast ons ‘lenen’. Die fouten maak je maar één keer in je leven.”
Delilah (35): “Mijn dochter mocht ein-de-lijk afzwemmen. Net als alle andere ouders zaten we op de tribune naar ons kind te kijken. Op een gegeven moment moesten ze door het gat en mijn dochter durfde niet. Ze stond te treuzelen en toen de zwemjuf haar aanspoorde, begon ze te huilen. Andere kinderen gingen voor, maar ze bleef huilen. Toen ben ik maar schoorvoetend die tribune af geklommen om haar te kalmeren en over te halen toch door dat verdomde gat te gaan. Gelukkig deed ze dat toen. En trots dat ze was toen iedereen op de tribune voor haar klapte toen ze weer boven kwam.”
Michelle (33): “Mijn dochter van acht is ontzettend bang voor vissen. Toen ze in het meertje bij de camping ging zwemmen, zag ze ineens vissen. Kwaad kwam ze naar ons toe, dat er een bord stond met ‘Verboden voor vissen’, maar dat er tóch vissen in het meer zaten. Ze is zelfs verontwaardigd naar de eigenaar van de camping gegaan: ‘Die vissen mogen daar niet zwemmen!’ Er bleek ‘Verboden te vissen’ op dat bord te staan.”
Joyce (31): “Een paradijselijk strand op Kreta he-le-maal voor jezelf hebben? Laat dat maar aan je baby over. Ons zoontje Oliver voelde zich er namelijk zó ontspannen, dat er ineens iets voorbij kwam drijven… En het was geen tropische vis.”
In verband met privacy zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bij de redactie bekend. Ook je verhaal (anoniem) doen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl
Voor ouders die minder dan modaal verdienen, wordt het betalen van zwemlessen steeds moeilijker. Zoveel ouders hebben moeite om de kosten rond te krijgen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
