‘Mijn zoon is zoveel meer dan een rapport’

Een gevoel van trots gaat door mij heen terwijl mijn zoon naar buiten loopt. Het is een vrijdagmiddag een week of twee voor de zomervakantie. Hij heeft zijn rapport in zijn handen. Het allereerste rapport dat hij ooit heeft ontvangen. 

Kleuterrapport

Ik heb ook geen idee wat er in zo’n rapport moet staan. Het is mijn eerste (en enige) kind, dus veel schooldingen zijn nieuw en onbekend. Het is een hele grote map, waarvan ik hoop dat er geen honderden toetsen in zitten. Lekker laten kleuteren is wat ik Nox voorlopig het liefst zie doen.

Lees ook – ‘Mijn kind gaat ook in de vakantie naar de BSO’

Ik vind het ook wel wat vroeg, in groep één al een rapport. Waar kan je een kleuter al op beoordelen? Een heleboel, zo blijkt. Of hij goed meedoet in de klas (ja), sociaal is (ja) en kan hinkelen (ja) huppelen (nee, dat kan hij nog niet, haha ). Ook of hij aanwijzend kan tellen (ja, tot 10), zijn woordenschat (goed) en of hij consistent met één hand werkt (ja, links). Zo’n kleuterrapport verbaasde me, wat erin stond dan weer niet. Zo kennen we onze Nox ook.

Trots

Al had ik, wat er ook in had gestaan, altijd gegloeid van trots. Want wat heeft hij sinds hij vier werd in oktober tot nu enorme sprongen gemaakt! Nog steeds net zo gek op poepgrapjes, heel hard rondjes rennen en tikkertje spelen. Alleen kan hij ondertussen ook een aantal cijfers herkennen en schrijven en zijn de onregelmatige krassen veranderd in een zeer herkenbaar poppetje. Nieuwe lievelingskleuren (goud en regenboog) zijn ontwikkeld, knutselt hij als de beste en kan hele verhalen vertellen over de thema’s op school. Fietst hij zonder zijwieltjes en voetbalt hij met regelmaat op het schoolplein. 

“Wat er ook in had gestaan; ik had altijd gegloeid van trots”

En als kers op de taart heeft hij naast de vriendjes die mijn vriendinnen baarden zélf vriendjes en vriendinnetjes gemaakt. Die razend gek op hem zijn, vol enthousiasme hem begroeten waar ze hem in de stad ook tegenkomen. Nox loopt alleen naar een vriendinnetje om te spelen. Oké, ze woont vijf huizen verderop als hij door de schutting gaat en haar moeder staat klaar, maar toch; het maakt het zo anders. 

Moedergans

Ja, deze moedergans is trots. Op alle mooie stappen die mijn baby heeft gemaakt. Het rapport? Dat was een naamblad, tekening die Nox van zichzelf had gemaakt, twee bladzijdes en prachtig. Maar eerlijk, die cijfers boeien me niets. Want buiten de cijfers wordt hij ook steeds een beetje meer zichzelf en zie ik hem letterlijk iedere dag groeien. Dat zie ik zo graag. Meer kan ik mij niet wensen.