Bron: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (1). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
“Het was een knisperfrisse Zuid-Afrikaanse ochtend. De zonsopkomst zorgde voor een prachtig kleurenpalet aan de horizon. We zaten (weer eens) in de auto. De afstanden zijn in Kaapstad nogal groot en daarom is het doodnormaal om voor zo ongeveer alles in de auto te stappen. De auto is voor mijn zoon vaak ook een moment voor overpeinzingen en het ter tafel brengen van ingewikkelde vraagstukken. Deze variëren van klachten verpakt in een vraag (waarom eten we eigenlijk nóóit wat ik lekker vind?) tot meer complex natuurkundige kwesties (hoe is de wereld nou eigenlijk begonnen met bestaan?). Vaak kom ik weg met het altijd handige ‘wat denk je zelf?’, waarna er vaak een breed scala aan antwoorden of oplossingen wordt aangedragen. Vandaag niet.
‘Mam’, begint hij. ‘Als meisjes dus geen piemel hebben, waar komt jouw plas dan eigenlijk uit?’. Oké, deze vraag is niet zo moeilijk. Ik leg iets uit over een plasgaatje, een vagina en een urinebuis en het antwoord lijkt vooralsnog voldoende voor onze wandelende encyclopedie. Ook de volgende vraag ‘mag ik dat bij jou een keer van dichtbij zien’ is niet zo moeilijk. Iets met nee en privacy en ik laat het je wel een keer zien in een boek. Maar ik hoor de hersenen kraken op de achterbank en het duurt niet lang tot de volgende vraag zich aandient: ‘Maar oké…’ verzucht hij, ‘ben ik dan dus ook uit dat plasgaatje geboren? Dat is toch echt vreemd. Een baby is veel groter dan een beetje plas?’
Lees ook – Patricia juicht seksuele voorlichting op school toe: ‘3D-versie van de clitoris gaat de klassen rond’
Goed, ik realiseer me dat dit toch echt het moment is voor wat verduidelijking en een ‘normaal’ gesprek over het lichaam en seksualiteit. Gewoon van moeder tot kind. Heel gewoon. Hoeven we niet spastisch over te doen, dus ik begin wat te vertellen over de anatomie van de vrouw, over liefde tussen mannen, vrouwen en gelijke seksen, over vruchtbaarheid, eicellen en sperma. Terwijl ik vind dat ik zelf best goed bezig ben met vooral helder vertellen zonder onnodig veel details, ben ik blijkbaar één belangrijk detail vergeten…
Bij het stuk over bevruchting, specifiek het onderdeel ‘piemel in vagina’, zie ik ineens grote ogen in mijn achteruitkijkspiegel. ‘WAT?’, zegt hij met grootse afschuw, ‘snijdt die man dan gewoon z’n piemel eraf ofzo? Hoe moet je die anders in een vagina stoppen?’. Ik kan nog net een lachsalvo onderdrukken (er bestaan GEEN domme vragen!) en zeg doodnormaal (let op hè, daar doe ik énorm mijn best voor) dat die piemel gewoon aan de man vast zit en dat volwassenen dit doen omdat ze het fijn vinden.
Lees ook – Seksuele voorlichting: ‘Voor ik antwoord kon geven, deed mijn dochter van zes het al’
“Ik, nog met m’n hoofd bij piemels en spermacellen, vraag me af wat voor pervers hij langs de weg voorbij ziet komen”
Het is even stil. Dan, met een schuine, argwanende, blik naar z’n kleine broertje die het hele schouwspel met veel interesse gadeslaat vanuit het autostoeltje; ‘Gaat Otis dat dan ook doen later, met zijn kleine piemeltje?’. Een ingehouden lach gecombineerd met ongewenste visualisaties dringen zich bij me op: ‘Nou Dex’, zeg ik, ‘Otis gaat dat vast ook doen als hij groot is, en dan is z’n piemel niet zo klein meer. Oké?’.
Net als ik me af begin te vragen welke kant het gesprek in hemelsnaam op gaat (en of ik er subtiel een einde aan moet breien) hoor ik: ‘Heee kijk die hebben we thuis in Nederland ook!’. Ik, nog met m’n hoofd bij piemels en spermacellen, vraag me af wat voor pervers hij langs de weg voorbij ziet komen. Maar dan zie ik waar hij naar wijst. Het is een windmolen. Er volgt een hele uiteenzetting over de windmolens vlakbij opa en oma bij de Ketelbrug, en voorbij is het gesprek. Vind ik voor vandaag prima.
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.