Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats en columnist voor Kek Mama. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (6) en Maia (4).
“Dieper in die bal komen Olivier!” klinkt het met een Gooise stem. Ik kijk op. “Over de linkerflank, Ollie!” Naast mij staat een vader van een jongen uit het voetbalteam van mijn oudste. Hij hangt met pakweg vier vijfde van zijn postuur over de railing van het voetbalveld heen. Zijn hoofd is rood aangelopen, zijn ogen staan op vuur. Op het veld zie ik een verlegen jongetje met blonde, steile haartjes verward opkijken. Aan de lege blik in zijn ogen te zien kan hij verdacht weinig met de aanwijzingen van zijn fanatieke vader.
Dat sport in ’t Gooi een serieuze aangelegenheid is, was mij al langer duidelijk. Dat begint al bij het uitkiezen van de (liefst prestigieuze) sportclub. De keuze tussen tennis en hockey is een hele lastige, merk ik, als ik de vriendjes van mijn zoon aanhoor. Ook met de aanmelding voor een golfclub kun je niet vroeg genoeg zijn. Om maar te zwijgen over skilessen, waar vrijwel alle kinderen van de klas al wekelijks aan meedoen. Je zal maar met je zes jaar een flater slaan op de piste… Stel je voor. Niks voor mij, dacht ik.
Lees ook – Messi in de dop: als je kind Ajax-materiaal is >
Dus heb ik mijn zoon recalcitrant op voetbal gedaan. Dat leek hem het leukste en het gaat per slot van rekening om het plezier van het kind. En wat maakt het mij nou uit of hij wint of verliest? Althans, dat was de gedachte. Tot vorige week. Toen de scheidsrechter tijdens de wedstrijd vroeg of ik wat zachter wilde doen of anders beter kon weggaan. Wie? Ik?! Zo blijk ik dus zelf precies díe voetbalmoeder te zijn geworden die ik niet wilde zijn. Die volledig opgaat in het spel. Niet dat ik iets van voetbal weet. Maar ik merk gewoon aan alles dat de scheidsrechter partijdig is, dat die bal toch écht in was. Zo’n moeder die, als er een scout langs de lijn staat, meteen denkt dat ze de nieuwe Messi in huis heeft. Halleluja, daar scoort mijn pensioenvoorziening! Ik schaam me dood en beloof mijn zoon die avond stellig dat ik alleen nog mijn mond opentrek als ik verstand van zaken heb. “Afgesproken”, zegt hij. “Dan ben jij vanaf nu dus tijdens alle voetbalwedstrijden muisstil.” Duidelijk, maar dat blijkt dus echt wel moeilijker dan het lijkt. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
In de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zien we hoe vader Johan Jelies zijn dochter Albertine eindelijk haar langgekoesterde droom vervult: een eigen puppy.