Van die dingen in het moederschap die behoorlijk blijken tegen te vallen. Of nou ja, waarvan ik dacht dat ze wel vanzelf zouden gaan.
Zindelijk worden: mijn kinderen snappen er nog bar weinig van. Elke avond lees ik voor over Kas op het potje, in de hoop dat Bodi en Daaf het opeens doorkrijgen. Maar mijn zoons zijn nog niet zindelijk en ze moeten over een half jaar naar de basisschool. De tijd begint te dringen. Dat geeft kopzorgen. Ze snappen de basis prima en als ze bloot zijn (bijvoorbeeld in bad of in de zomer in de tuin) vinden ze het heel leuk om op het potje of op de grote wc te gaan. Maar zodra ze hun luier, romper en broek aan hebben, denken ze er niet eens aan. Gemak, gewenning. Hoe doorbreek je als ouder die sleur van die ellendige luiers? Want het lijkt me heerlijk, als we eindelijk klaar zijn met dat gehannes op de commode. Peuterkak wordt er met de jaren niet prettiger op om af te vegen, zeg maar. Ik heb denk ik al 8.000 luiers verschoond in de afgelopen 3,5 jaar en nee, dat is niet overdreven. Wanneer weet je of je kinderen daar aan toe zijn? Hoe merk je dat ze het nu écht zullen begrijpen en dat de moeite die je erin steekt niet voor niets is? Een tweeling tegelijk zindelijk maken lijkt me dan ook lastiger dan alle focus en aandacht hebben op één kind. Natuurlijk doe je hetzelfde riedeltje bij allebei, maar dan nog. Ik moet achter twee paar blote billen aan rennen, h-e-l-p. Wie de gouden tip heeft voor het zindelijk maken van twee knullen van 3, heel graag. Anders worden ze nog geweigerd op school: juffen beginnen namelijk in groep 1/2 niet meer aan luiers. Sterker nog: ze vegen niet eens de billen van je kind af, dus ook dat moeten ze al volledig zelf kunnen. Misschien dan toch maar die herfstvakantie opofferen om aan de bak te gaan. Schema’s, trainingen, opletten, dweilen en door. Ik weet het, we zullen even een week of twee door de zure appel heen moeten bijten. Geen luiers meer aan en elk half uur op het potje zetten. Een feest maken van die grotejongensonderbroek. En dan gaan er ongetwijfeld ongelukjes in huis gebeuren. Of mag ik nog voorzichtig hopen dat die zindelijkheid opeens vanzelf – ping! – komt? Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf (3), getrouwd met Billy en editor-in-chief van Mama Magazine. Ze wonen in ’t Gooi.
View this post on Instagram
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Ben je uitgerekend in december? Wat is dan mooier dan een naam die perfect past bij deze gezellige feestmaand?