Van die dingen in het moederschap die behoorlijk blijken tegen te vallen. Of nou ja, waarvan ik dacht dat ze wel vanzelf zouden gaan.
Zindelijk worden: mijn kinderen snappen er nog bar weinig van. Elke avond lees ik voor over Kas op het potje, in de hoop dat Bodi en Daaf het opeens doorkrijgen. Maar mijn zoons zijn nog niet zindelijk en ze moeten over een half jaar naar de basisschool. De tijd begint te dringen. Dat geeft kopzorgen. Ze snappen de basis prima en als ze bloot zijn (bijvoorbeeld in bad of in de zomer in de tuin) vinden ze het heel leuk om op het potje of op de grote wc te gaan. Maar zodra ze hun luier, romper en broek aan hebben, denken ze er niet eens aan. Gemak, gewenning. Hoe doorbreek je als ouder die sleur van die ellendige luiers? Want het lijkt me heerlijk, als we eindelijk klaar zijn met dat gehannes op de commode. Peuterkak wordt er met de jaren niet prettiger op om af te vegen, zeg maar. Ik heb denk ik al 8.000 luiers verschoond in de afgelopen 3,5 jaar en nee, dat is niet overdreven. Wanneer weet je of je kinderen daar aan toe zijn? Hoe merk je dat ze het nu écht zullen begrijpen en dat de moeite die je erin steekt niet voor niets is? Een tweeling tegelijk zindelijk maken lijkt me dan ook lastiger dan alle focus en aandacht hebben op één kind. Natuurlijk doe je hetzelfde riedeltje bij allebei, maar dan nog. Ik moet achter twee paar blote billen aan rennen, h-e-l-p. Wie de gouden tip heeft voor het zindelijk maken van twee knullen van 3, heel graag. Anders worden ze nog geweigerd op school: juffen beginnen namelijk in groep 1/2 niet meer aan luiers. Sterker nog: ze vegen niet eens de billen van je kind af, dus ook dat moeten ze al volledig zelf kunnen. Misschien dan toch maar die herfstvakantie opofferen om aan de bak te gaan. Schema’s, trainingen, opletten, dweilen en door. Ik weet het, we zullen even een week of twee door de zure appel heen moeten bijten. Geen luiers meer aan en elk half uur op het potje zetten. Een feest maken van die grotejongensonderbroek. En dan gaan er ongetwijfeld ongelukjes in huis gebeuren. Of mag ik nog voorzichtig hopen dat die zindelijkheid opeens vanzelf – ping! – komt? Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf (3), getrouwd met Billy en editor-in-chief van Mama Magazine. Ze wonen in ’t Gooi.
View this post on Instagram
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.