Van die dingen in het moederschap die behoorlijk blijken tegen te vallen. Of nou ja, waarvan ik dacht dat ze wel vanzelf zouden gaan.
Zindelijk worden: mijn kinderen snappen er nog bar weinig van. Elke avond lees ik voor over Kas op het potje, in de hoop dat Bodi en Daaf het opeens doorkrijgen. Maar mijn zoons zijn nog niet zindelijk en ze moeten over een half jaar naar de basisschool. De tijd begint te dringen. Dat geeft kopzorgen. Ze snappen de basis prima en als ze bloot zijn (bijvoorbeeld in bad of in de zomer in de tuin) vinden ze het heel leuk om op het potje of op de grote wc te gaan. Maar zodra ze hun luier, romper en broek aan hebben, denken ze er niet eens aan. Gemak, gewenning. Hoe doorbreek je als ouder die sleur van die ellendige luiers? Want het lijkt me heerlijk, als we eindelijk klaar zijn met dat gehannes op de commode. Peuterkak wordt er met de jaren niet prettiger op om af te vegen, zeg maar. Ik heb denk ik al 8.000 luiers verschoond in de afgelopen 3,5 jaar en nee, dat is niet overdreven. Wanneer weet je of je kinderen daar aan toe zijn? Hoe merk je dat ze het nu écht zullen begrijpen en dat de moeite die je erin steekt niet voor niets is? Een tweeling tegelijk zindelijk maken lijkt me dan ook lastiger dan alle focus en aandacht hebben op één kind. Natuurlijk doe je hetzelfde riedeltje bij allebei, maar dan nog. Ik moet achter twee paar blote billen aan rennen, h-e-l-p. Wie de gouden tip heeft voor het zindelijk maken van twee knullen van 3, heel graag. Anders worden ze nog geweigerd op school: juffen beginnen namelijk in groep 1/2 niet meer aan luiers. Sterker nog: ze vegen niet eens de billen van je kind af, dus ook dat moeten ze al volledig zelf kunnen. Misschien dan toch maar die herfstvakantie opofferen om aan de bak te gaan. Schema’s, trainingen, opletten, dweilen en door. Ik weet het, we zullen even een week of twee door de zure appel heen moeten bijten. Geen luiers meer aan en elk half uur op het potje zetten. Een feest maken van die grotejongensonderbroek. En dan gaan er ongetwijfeld ongelukjes in huis gebeuren. Of mag ik nog voorzichtig hopen dat die zindelijkheid opeens vanzelf – ping! – komt? Tessa Heinhuis (32) is moeder van Bodi en Daaf (3), getrouwd met Billy en editor-in-chief van Mama Magazine. Ze wonen in ’t Gooi.
View this post on Instagram
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.