Kimberley van Heiningen woont samen met Kevin, is (bonus)mama van Norah (5) en Jackie (1). Ze schrijft over het moederschap, het leven en alles wat daarbij komt kijken. Deze keer over hoe de slapeloosheid haar bijna een budgetdoodskist injoeg.
Het afgelopen jaar heb ik weleens energieker in de wedstrijd des levens gestaan. Niet dat ik niet dankbaar, #blessed en wat al niet meer was voor mijn prachtig gezonde dochter. Natuurlijk was ik dat, maar ik was óók doodmoe. En moe blijk ik een jaloers wezen. Jaloers op mensen met baby’s die ‘het klokje rond slapen’. Zelfs op voorwerpen, zoals de elektrische auto van de buurman. Kon ík maar een nachtje aan die laadpaal.
Lees ook – ‘Hoeveel folieballonnen heb je nodig om die liefde uit te drukken?’ >
Ik baarde namelijk geen gewone baby, maar één met superkrachten. Ik heb er geen andere verklaring voor; Jackie móet wel stiekem de energie van al haar huisgenoten opslurpen… om zó lang door te kunnen. En als ze slaapt… laadt ze sneller op dan de nieuwste iPhone. Zus Norah deed al aan Miracle Mornings voordat Hal Elrod (en onze eigen Huismuts) ermee aan de haal ging… dus die twee samen vormen een aardig team. Laat ik het zo zeggen: Face ID heeft na zo’n flesje-plasje-‘Is het schaapje al wakker?’-estafette soms moeite me te herkennen. Kan ik de technologie niet kwalijk nemen. Mommy glow? My ass.
“Face ID heeft na zo’n flesje-plasje-‘Is het schaapje al wakker?’-estafette soms moeite me te herkennen. Mommy glow? My ass!”
Facebook weet waar ik doorheen ga, omdat Facebook dingen weet voordat ik ze weet – heel knap (of eng). Dat de meegroeirompers van Jackie niet nóg een maatje meegroeien. Dat mijn luiertas niet bepaald born to be wild is (ondanks het panterprintje) en ik wel een nieuwe kan gebruiken. Dat ik een doodskist nodig heb. Hé, wat? Ja, ik werd dus ineens getarget op een fucking doodskist. En niet zomaar één, maar een low budget-exemplaar van Ali. Alsof ‘ze’ ook meteen even hadden meegekeken op mijn rekening (die na de zwangerschap wél is afgevallen).
De advertentie riep vragen op. Zoveel. Vragen. Over mijn gezondheid (Wat weet Facebook wat ik niet weet?), maar vooral: wie bestelt er nou een doodskist bij AliExpress? Je kan oma toch moeilijk op zo’n koelplaat laten liggen tot dat ding een keer uit China is overgekomen? Zes weken later? Of is zo’n kist als de hydrofiele doek: categorie kun-je-maar-in-huis-hebben? Ik dacht ook meteen in mogelijkheden. Zou het – met wat luchtgaten hier en daar, een iets comfortabeler kussentje – de plek kunnen zijn om eens ongestoord te powernappen in de berging? Hebben we überhaupt nog plek in de berging?
Nouja, het deed me één ding beseffen; allerlei soorten moe passeerden de revue, maar levensmoe zat er nog niet bij. #Blessed.
Sommige stellen praten eindeloos over of en wanneer ze aan kinderen willen beginnen. Bij Danny Froger en zijn vriendin Ann Dominique Wilten ging dat nét even anders.
Je kind komt naar je toe met een probleem: een lastige schoolopdracht, ruzie met een vriend(in) of gewoon een rotgevoel. Wat doe je dan? De meeste ouders schieten meteen in de helpstand: advies geven, oplossingen bedenken of proberen het probleem op te lossen.
Danny Froger wordt weer vader! Dat meldt hij vol trots op Instagram.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Sommige ouders lijken het moeilijk te hebben met één kind, terwijl andere een tweede of derde erbij juist veel pittiger vinden. Hoe werkt dat nou?