Kimberley: ‘Ben ik zo moe dat ik wel een doodskist kan gebruiken? Blijkbaar’

Het afgelopen jaar heb ik weleens energieker in de wedstrijd des levens gestaan. Niet dat ik niet dankbaar, #blessed en wat al niet meer was voor mijn prachtig gezonde dochter. Natuurlijk was ik dat, maar ik was óók doodmoe. En moe blijk ik een jaloers wezen. Jaloers op mensen met baby’s die ‘het klokje rond slapen’. Zelfs op voorwerpen, zoals de elektrische auto van de buurman. Kon ík maar een nachtje aan die laadpaal. 

Lees ook – ‘Hoeveel folieballonnen heb je nodig om die liefde uit te drukken?’ >

Team no sleep

Ik baarde namelijk geen gewone baby, maar één met superkrachten. Ik heb er geen andere verklaring voor; Jackie móet wel stiekem de energie van al haar huisgenoten opslurpen… om zó lang door te kunnen. En als ze slaapt… laadt ze sneller op dan de nieuwste iPhone. Zus Norah deed al aan Miracle Mornings voordat Hal Elrod (en onze eigen Huismuts) ermee aan de haal ging… dus die twee samen vormen een aardig team. Laat ik het zo zeggen: Face ID heeft na zo’n flesje-plasje-‘Is het schaapje al wakker?’-estafette soms moeite me te herkennen. Kan ik de technologie niet kwalijk nemen. Mommy glow? My ass. 

“Face ID heeft na zo’n flesje-plasje-‘Is het schaapje al wakker?’-estafette soms moeite me te herkennen. Mommy glow? My ass!”

Fucking doodskist

Facebook weet waar ik doorheen ga, omdat Facebook dingen weet voordat ik ze weet – heel knap (of eng). Dat de meegroeirompers van Jackie niet nóg een maatje meegroeien. Dat mijn luiertas niet bepaald born to be wild is (ondanks het panterprintje) en ik wel een nieuwe kan gebruiken. Dat ik een doodskist nodig heb. Hé, wat? Ja, ik werd dus ineens getarget op een fucking doodskist. En niet zomaar één, maar een low budget-exemplaar van Ali. Alsof ‘ze’ ook meteen even hadden meegekeken op mijn rekening (die na de zwangerschap wél is afgevallen). 

Kun je maar hebben

De advertentie riep vragen op. Zoveel. Vragen. Over mijn gezondheid (Wat weet Facebook wat ik niet weet?), maar vooral: wie bestelt er nou een doodskist bij AliExpress? Je kan oma toch moeilijk op zo’n koelplaat laten liggen tot dat ding een keer uit China is overgekomen? Zes weken later? Of is zo’n kist als de hydrofiele doek: categorie kun-je-maar-in-huis-hebben? Ik dacht ook meteen in mogelijkheden. Zou het – met wat luchtgaten hier en daar, een iets comfortabeler kussentje – de plek kunnen zijn om eens ongestoord te powernappen in de berging? Hebben we überhaupt nog plek in de berging?

Nouja, het deed me één ding beseffen; allerlei soorten moe passeerden de revue, maar levensmoe zat er nog niet bij. #Blessed.