Johanna: ‘Beter dan mezelf helemaal klemzuipen’

“Het is raar om te beseffen dat je je opeens beter voelt. Er is lichtheid, waar er eerst alleen maar zwaarte was.

Mijn primaire overlevingsstrategie

Enkele maanden geleden zei mijn toenmalige man dat hij uit elkaar wilde. Als ik aan dat moment terugdenk, kan een intense dramascene van een goede film hier niet aan tippen. Ik heb gehuild vanuit het binnenste van mijn ziel. Dat bleef zo. Wekenlang heb ik gerouwd. Ik rouwde om wat we hadden, wat zou kunnen zijn, om de kinderen en alles wat we samen hadden opgebouwd.

Allerlei situaties zorgde ervoor dat ik iedere keer weer het gevoel had in een looping te zitten van die achtbaan. Allerlei cliché scenario’s, die je denkt alleen in soapseries mee te maken, moest ik ervaren. Het voelde niet echt en toch zo intens dat het wel echt moest zijn. Ik ging overleven, alles regelen, alle voorwaarden voor die kinderen in orde maken. Die regelmodus is mijn primaire overlevingsstrategie.

Lees ook – Anouk: ‘Heel dom, je kunt natuurlijk geen grap uithalen met een peuter’

Mentale APK

Door de blauwdruk van mijn eigen opvoeding, heb ik het idee dat ik op die manier een veilige situatie creëer. Op zich best een aardig coping mechanisme denk ik zo. Beter dan mezelf helemaal klemzuipen of tegoed doen aan een andere verslaving, toch? Tot het moment kwam dat alles geregeld was….en nu? Zit je dan met al je emoties die je dan nog moet ordenen.

Op aanraden van een collega, die vond dat (al heb ik een paar sessies in het verleden gehad, waardoor ik vond dat ik al net zo kundig was als een doorsnee psycholoog) je ook een mentale APK moet ondergaan zo nu en dan. Ik maakte toch maar even een afspraak bij de psycholoog. Met aansporing en goedkeuring van mijn omgeving, want blijkbaar moet zo’n heftige levensveranderende gebeurtenis toch goed verwerkt worden wil je weer ‘verder’ kunnen. De feestdagen stonden om de hoek, wat samen met alles waar ik doorheen ging geen lekker recept maakte voor een goede mentale situatie.

“Ik ga zo naar huis met de kids en ik heb dat gedoe niet meer”

Het gebeurde vanzelf

De eerste keer bij de psycholoog mag je je eigen verhaal doen, even een samenvatting geven van alles waar je doorheen gaat en wat je daarbij voelt. Het moment dat zo’n man dan stilvalt en je aankijkt en zegt: ‘Jee…wat ontzettend heftig voor je’, daalt alles wel in. Dan besef je opeens dat je alles inderdaad geregeld hebt, dat die zogenaamde veilige situatie die je staande hoort te houden, blijkbaar niet zaligmakend is. Want die gevoelens en die emoties zijn er nog steeds. En meneer de psych weet ze, door alle ellende te valideren, dan precies te raken.

Toch maar goed dat ik dit traject ben aangegaan. Het was mijn eerste stap naar herstel, naar grip. In mijn hoofd had ik bedacht dat ik dan op een gegeven moment heel bewust die knop om zou zetten, naar dat het ‘betere gevoel’. Dat was niet zo.

Het gebeurde vanzelf, op een maandagmiddag. In een gesprek over de perikelen in een huwelijk, over allerlei herkenbare valkuilen, negatieve energie kostende situaties en eeuwigdurende discussies. Ineens dacht ik: ‘Wat fijn! Ik ga zo naar huis met de kids en ik heb dat gedoe niet meer.’ Het voelde licht, het voelde bevrijdend. Dat was dus mijn eerste stap naar een nieuw begin.”

In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.