Maandagmorgen, 07:34 uur. Het is grijs en koud in München deze augustusochtend en ik vraag me af waarom we in godsnaam zonnig Barcelona voor bewolkt Beieren hebben verruild. En waarom ik zo vroeg ben opgestaan. Na een half uur starten en stoppen door het stadsverkeer is het me in 79 stuurbewegingen gelukt de auto in de veel te kleine parkeerplek te krijgen.
‘Een kop koffie en een thee, bitte,’ zeg ik in mijn beste Duits tegen de Turkse koffiemeneer. Terwijl we binnen opwarmen, tikt de klok verder richting de 8. We hebben een afspraak met de gynaecoloog. We, want Lina vroeg of ik met haar mee kon gaan. ‘Alle vrouwen daar komen altijd met hun partner en ik ben altijd alleen,’ had ze gezegd. En dus ben ik vandaag dabei. Ik kijk op mijn horloge: de warme drankjes worden to-go, want het is tijd om te gaan.
Lees ook –
‘De gynaecoloog raadt een tweede zwangerschap af, maar ik wil nog een kind’ >
Met onze kartonnen bekers in de hand lopen we de praktijk binnen, een typisch Duits Altbau-gebouw met hoge plafonds en hardhouten visgraatvloeren. In de wachtkamer brengt de flikkerende gloeilamp wat onregelmatig licht en spanning in het donker.
Na verwijdering van een paar buisjes met bloed zijn we aan de beurt, en stel ik me voor aan de Spaans(?)-sprekende dokter. Onverwacht, maar oké. Twee minuten later licht Lina halfnaakt met haar benen wijd in een stoel in de hoek van de kamer en steekt de dokter iets bij haar naar binnen wat onbeslist een camera moet zijn, want op het beeldscherm voor me kijk ik naar een livestream van de binnenkant van mijn vriendin.
Een interessant begin van de week.
Wat volgt in de resterende tijd van het consult, is een korte instructie van naalden in buiken, pillen in punani’s en ideale tijdsmomenten voor conceptie. ‘Ontzettend bedankt,’ zeg ik in mijn beste Spaans, ‘we gaan er mee aan de slag,” en met een stevige handdruk staan we weer buiten.
Fastforward een aantal weken vol naalden, pillen, en ideale conceptiemomenten en ik sta in de DM, de Duitsche Etos, te verdrinken in de variaties van zwangerschapstesten. We hebben alles gedaan wat de Spaanse gyno adviseerde, en terwijl de zomer een comeback gemaakt heeft, is Lina ’s ochtends duizelig en heeft ze minstens één keer overgegeven. Nu maakt één zwaluw nog geen zomer, maar het zou toch kunnen. Ik besluit de duurste test te nemen, want dat zal wel de beste zijn, redeneer ik.
De volgende ochtend wacht ik ongeduldig op Lina’s eerste badkamer-moment. Vol verwachting kijk ik haar aan terwijl ze terug de slaapkamer in komt lopen. Zou het gelukt zijn? Zouden we een beginsel van een mini-mensje gemaakt hebben? Kan de spreekwoordelijke vlag uit? Haar gezicht spreekt boekdelen, als ze laat me de test zien: negatief.
Scheisse.
Schrijver, producer & druktemaker Jesper Black (1987) is via Groningen, Spanje en Georgiē per ongeluk in Duitsland beland. Als jonge vader van adoptiehond Paddy en partner van Colombiaanse vriendin Lina schrijft hij over hun recentelijk gestarte ‘Operation Baby’ en alle pijn en plezier die daar bij komen kijken.
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Sophia (30) zich af: hoe maak ik mijn schoonmoeder bewust dat mijn dochters twee verschillende kinderen zijn en niet van dezelfde cadeautjes houden?
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Pak je tassen, roep de kinderen en spring in de auto: Europa-Park is de volgende bestemming! Dit onbekende pretpark is nog niet zo bekend bij Nederlanders, maar een absolute must-visit als je Disneyland en De Efteling al gezien hebt.
Lisa van den Akker (34) is moeder van vier kinderen én hoofdredacteur van Kek Mama. Regelmatig schrijft ze een column over haar avonturen en gedachtes als moeder van een gezellig, maar ook chaotisch gezin.
Carolien Spoor en haar man Jon Karthaus zijn na een relatie van achttien jaar uit elkaar, schrijft ze op Instagram. “Er is een nieuw hoofdstuk aangebroken.”