Ellen: ‘Filmpjes brengen je acuut terug in de tijd, ze trekken het juiste laatje met herinneringen open’

Ellen Rink

18 september, 2025 - 20:00

Leestijd: 4 minuten

Gisteren had ik het er heel kort over met een collega, die sinds negen maanden een dochtertje heeft. Het gaat snel, het gaat hard en binnen no time hebben ze weer allerlei nieuwe skills ontwikkeld. Hóe onthoud je alles? Hoe sla je al die leuke fases nou op, want je vergeet dingen zó snel!

Waar zijn mijn baby’s gebleven?

Ik kan het weten. Voor mijn gevoel was Lewis gisteren nog een ukkie, maar van de week deed hij – als tweedejaars leerling van het tweetalig havo – een presentatie voor zijn docent, zijn vader en mij, volledig in het Engels. Miles zelfde verhaal, twee keer knipperen met m’n ogen en hij zit in groep acht. Sophia spreekt ineens in volzinnen en Aiden banjert de kamer door op z’n nieuwe schoentjes. Waar zijn mijn baby’s gebleven? Het gaat niet normaal hard! En ik weet inmiddels van mezelf: ik vergeet heel veel, precies zoals mijn collega ook zei.

Filmen

Dus wat doe ik: filmen, filmen en nog eens filmen. Heel veel foto’s, ook dat. Die laat ik overigens – via een speciale app waarmee je tien foto’s per maand kunt kiezen – afdrukken. Zo blijft het niet op een (oude) telefoon staan en kan ik de foto’s in albums plakken of in een speciale doos opslaan. Maar filmen is echt dé oplossing. Want je ziet ze bewegen, je hoort die lieve, kleine stemmetjes en je ziet de verwondering in hun oogjes wanneer ze iets nieuws ontdekken. Ook voiceberichtjes zijn leuk. Ik heb van Lewis – op een oude Blackberry – nog het complete ABC staan, gezongen in peuterversie. Zó schattig. Van Miles heb ik een peuter-excuus op een voiceberichtje, toen hij een keer iets stouts had gedaan en ik aan zijn vader wilde laten horen hoe lief hij ‘sorry’ kon zeggen. Ik kan die dingen nog honderd keer terug luisteren, zeker nu ze allebei zo’n diepe, lage stem hebben.

Bewegend beeld

Filmpjes brengen je acuut terug in de tijd, ze trekken het juiste laatje met herinneringen open. Foto’s ook, maar geluiden doen het écht voor mij. Bewegende beelden doen het voor mij. Ze brengen me terug naar momenten die ergens in mijn hoofd liggen opgeslagen. Een dansje, de eerste stapjes, liedjes, een dolletje, stoeien met elkaar. Sophia houdt van zingen en haar versie van ‘schaapje schaapje heb je witte wol’ is beyond cute met hoofdletters. Als je dat niet filmt, verzandt het binnen een jaar in de massa van herinneringen en op een gegeven moment is het weg.

Ze worden zo snel groot

Iedere dag ben ik momenten aan het vastleggen, soms misschien obsessief, maar ik weet het. Ik weet van mezelf dat het kwijtraakt in de krochten van mijn hersenen als ik het níet film. Herinneringen maken is leuk, dat is zelfs het allerbelangrijkst, maar dan moet je ze wél onthouden. Vakanties onthoud je wel. Dagjes weg onthoud je wel. Maar die dagelijkse dingetjes zijn stiekem het leukst. Die kleine momentjes die eigenlijk heel waardevol zijn. Ik leg ze kort vast, want ik sta heus niet de hele dag met m’n neus achter het scherm, maar het is genoeg. Dan kan ik het altijd weer tevoorschijn toveren en opnieuw genieten, want ze worden zo snel groot. En dat besef je pas als het zover is.

Je leest alle andere columns van Ellen hier.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time