Beeld: Rianne Barger
Geke (@gekeborn) is 29 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
‘Je moet echt beseffen dat je voor ons onlosmakelijk verbonden bent met het meest bijzondere moment uit ons leven’, zegt Eva als ik haar drie weken na haar bevalling bel om even te horen hoe het met haar gaat. Op de zaterdagochtend dat haar weeën begonnen, had ik dienst. Ze belde me en in de uren die volgden bood ik haar de voor mij zo natuurlijke begeleiding bij de geboorte van haar kind. Haar eerste kind. Dat ze, met liefdevolle steun van haar partner, thuis op de wereld zette.
Ze is me dankbaar voor de steun die ik voor haar was. Voor de juiste woorden op het juiste moment en m’n deskundigheid waarmee ik de medische kant in de gaten hield. Omdat ze vlotter beviel dan wij allemaal gedacht hadden, was ik relatief laat – ik was nog even weggegaan bij 3 centimeter ontsluiting en toen ik terugkwam, kon ze al bijna beginnen met persen – en kwam de kraamzorg pas binnen na de geboorte van de baby. Eva en haar partner stonden ervan versteld hoe ik daar alleen stond en alles regelde.
Natuurlijk, als ik mag kiezen begeleid ik liever bevallingen mét een kraamverzorgster aan mijn zijde, mocht er iets anders lopen dan bedacht, dan heb je toch twee paar ogen en vooral twee paar handen. Toch heb ik al vaker alleen naast het, in dit geval, bevalbad gestaan en denk ik daar inmiddels niet meer zoveel over na. Ik vertrouw, net als Eva, op mijn deskundigheid en inmiddels opgebouwde ervaring. Het went om bevallingen te begeleiden, en ook om het alleen te doen. Het went misschien ook wel een beetje om de waardering van cliënten te krijgen. Dat is immers waarom zo hard ons best doen: een goede beval ervaring voor beide aanstaande ouders. En gelukkig betaalt dat zich meestal uit.
In de opmerking die ze maakt, denk ik een vraag achter de vraag te horen. ‘Vergeet je deze bevalling niet?’ Ik antwoord dat ik het echt een feestje vond om er bij te zijn. Iets wat ik wel vaker zeg, en altijd meen. Toch zeg ik ook dat het voor mij inderdaad ‘ook gewoon werk’ is. Maar terwijl ik de laatste klank uitspreek, heb ik eigenlijk al spijt van die zin. Ja, het is waar dat het voor mij werk is. Iets waar ik niet altijd zin in heb en waar ik m’n geld mee verdien. Maar het is niet ‘zomaar’ werk.
Het blijft bijzonder om aanwezig te mogen zijn bij zulke bijzondere momenten in het leven van mensen. Het went niet om hun ontroering te zien. Want hoewel ik na een geboorte inderdaad de deur achter me dicht trek en verder ga met m’n dienst, besef ik me maar al te goed dat het leven van deze ouders voorgoed veranderd is. En hoewel er inderdaad nog vele baby’s na deze baby zullen komen, heeft juist deze opmerking en het gedachtenspel in mijn hoofd daarna, misschien wel gemaakt dat ik de bevalling van Eva inderdaad niet meer vergeet.
Hier lees je meer over Geke en haar leven als verloskundige. Geke’s boek Goed bevallen, met 25 inspirerende bevallingsverhalen, koop je hier.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.