Tweelingpapa Dick: ‘Dit voorkomt dat je met je slaperige hoofd met een huilende baby op je arm over een traphekje struikelt’

tweelingvaders Rob en Dick column Superpapa's Eigen beeld
Dick & Rob
Dick & Rob
Leestijd: 4 minuten

Vrienden Dick (36) en Rob (36) werden vrijwel tegelijkertijd vader van een tweeling. Dick is vader van twee jongens (6 en 4) en een jongen-meisje tweeling (2). Rob is vader van Jonas (3) en tweeling Mila en Noud (2). Samen schrijven ze een boek over hoe het is om vader te worden van een tweeling. Want tweelingvaders zijn hoe dan ook superpapa’s, maar van tevoren weten waar je aan toe bent, is wél zo prettig. In hun column delen ze hoe het dagelijks leven met een tweeling eruit ziet.

Lees verder onder de advertentie

“Hoe zijn de nachten? Komen jullie nog aan slapen toe?” Dergelijke vragen kregen we vaak in het eerste jaar van de baby’s. Ik was altijd geneigd om hier nuchter op te antwoorden dat het redelijk goed ging, zolang de kinderen gezond waren, en je de ‘waaklast’ goed verdeelde. Maar misschien biedt een praktisch voorbeeld van hoe de nachten er in de eerste maanden bij ons aan toe gingen, wel een goed beeld…

Lees verder onder de advertentie

Urenlang huilen

’s Avonds, zeg maar tussen 18:00 en 21:00 uur, waren onze baby’s altijd heel onrustig de eerste maanden. Ze huilden dan veel en hard, lieten zich moeilijk troosten en wilden vaak drinken. Eigenlijk alleen in de draagzak (of aan de borst) kwamen ze dan tot rust. Als ze dan uiteindelijk bij een van ons op schoot in slaap vielen, legden we ze voorzichtig in de tweelingwieg. Uiteraard gingen wij daarna ook onmiddellijk op één oor, want elk uurtje is meegenomen.

Lees verder onder de advertentie

Halfslapende zombies

De nachtvoedingen verliepen in die periode volgens een vast stramien, dat ik hieronder beschrijf. Probeer je eerst even in te denken dat Ellen en ik allebei een soort halfslapende zombies waren, maar desondanks gedisciplineerd onze taken uitvoerden:

  • 3:42 uur: ik hoor de oudste van de tweeling wakker worden. Ik wacht een paar minuten tot ik mezelf écht niet meer kan wijsmaken dat hij opnieuw in slaap valt. Ik hoor dat Ellen ook wakker wordt.
  • 3:47 uur: ik sleep mezelf uit bed, bevrijd hem uit z’n inbakerdoek, inspecteer z’n luier. Bij twijfel toch maar een schone.
  • 3:49 uur: ik geef ‘m aan Ellen, die hem gaat voeden. Ik ga weer liggen en zak weg in een soort halfslaap.
  • 4:02 uur: ik maak onze dochter wakker en besluit dat ze geen schone luier hoeft. Ellen is ondertussen klaar met het voeden van onze zoon en houdt ‘m even omhoog voor een boertje.
  • 4:07 uur: ik geef onze hongerige dochter aan Ellen, pak haar broer aan en houd hem ook nog even omhoog. Dan baker ik hem weer in en leg ik hem weer in bed, waarna ik zelf ook weer even onder de dekens duik.
  • 4:10 uur: ik hoor dat de oudste zich probeert te ontworstelen aan de inbakerdoek, maar dat lukt hem niet en uiteindelijk geeft hij het op en valt hij weer in slaap.
  • 4:21 uur: ik hoor dat Ellen klaar is met onze dochter voeden, ik neem haar over, houd haar even omhoog en op dat moment besluit ze haar luier te vullen. Die kan ik zo niet wegleggen. Toch maar een schone luier (voorzichtig! Zodat ze de voeding binnenhoudt).
  • 4:26 uur: inbakeren en wegleggen maar.
  • 4:27 uur: ik ben weer diep in slaap.

Nog twee kinderen

Als het tegenzat, werd deze routine onderbroken door een van onze andere kinderen, die soms wakker werden van de voedingsprocedure. Maar met een aai over de bol, soms wat water drinken en een knuffeltje waren ze altijd wel weer in slaap te krijgen.

Tips & tricks

De eerste weken maakte ik meestal ook nog twee of drie keer per dag nieuwe kruiken voor in het wiegje. Daarvoor hadden we een extra waterkoker in de badkamer gezet, waar ik ook ‘s nachts met minimale inspanning de kruiken kon verversen. Sowieso vond ik het handig om alles wat je ‘s nachts nodig hebt op dezelfde verdieping te zetten. Dus ook melkpoeder, flessenwarmer of wat dan ook. Het is minder moeite, en voorkomt ook dat je met je slaperige hoofd met een huilende baby op je arm over een traphekje struikelt…

Lees verder onder de advertentie

Zo kwamen we de eerste maanden de nachten door. Na een paar weken gingen de nachtvoedingen van elke drie uur naar elke vier, soms vijf uur. Dat bleek een belangrijke factor van gestage verbetering van onze fitheid. En toen ze na ongeveer een half jaar allebei doorsliepen kwamen we langzaamaan terug in ons oude ritme, pakten we onze hobby’s weer op en kregen we ook weer meer energie voor grotere uitstapjes.

Meer lezen over de avonturen van de tweelingpapa’s? Hier vind je hun andere columns.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken