Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
“Het is donderdagochtend, ik sta bij de ingang van het klaslokaal. De kids van HAVO5 druppelen langzaam binnen. Oogcontact, “goedemorgen” en een lekker plekje uitzoeken. Iedereen zit en ik zie twintig paar puber-ogen afwachtend mijn kant opkijken. Ik slik, en begin dan maar met lood in mijn schoenen, ik weet me geen houding te geven. Ik durf ze echt niet aan te kijken, want dan breek ik.
“Nou… Jullie weten dat ik altijd graag wil dat jullie het aangeven als er iets aan de hand is in jullie leven, zodat ik daar rekening mee kan houden. Dan is het niet meer dan logisch dat ik dat ook naar jullie toe doe.” Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken, maar ik moet dit kwijt. Vanaf het eerste moment wist ik: dit kan ik niet alleen dragen, dit gaat mijn leven volledig ontwrichten. “Mijn man wil uit elkaar… en ik voel me verschrikkelijk. Vooral vanwege mijn kinderen, ik weet niet wat dit voor hen gaat betekenen. Normaal gesproken heb ik alles goed op orde en ben ik gestructureerd, maar het zou zomaar kunnen dat dit mij nu niet lukt. Als ik onverhoopt iets vergeet, trek me dan even aan mijn mouw.”
Lees ook – ‘Bewezen: kinderen van gescheiden ouders hebben een grotere kans om zelf kinderloos te blijven‘ >
“Van binnen spat ik uit elkaar van alle emoties. Ik zal mijn gebroken hart op de een of andere manier weer heel moeten krijgen.”
Zo, dat is eruit. Het is stil. Droevige ogen, geschokte ogen, meelevende ogen staren me aan. Ik knipper hevig, want mijn tranen zijn toch naar de oppervlakte gekomen. Er wordt wat heen en weer geschoven en er ontklinkt medelevend gemurmel. Mijn ‘stoere pubers’ weten zich even geen houding te geven.
Aan het einde van de les blijft er een van ‘mijn meiden’ hangen. Haar ogen op mij gericht, haar hoofd een beetje voorovergebogen. “Mevrouw, ik wil u even zeggen… Mijn ouders zijn ook gescheiden en ik wilde u even zeggen dat het echt goed komt met uw kinderen. Zeker met u als moeder.” Haar woorden vullen me met warmte, ik smelt. De tranen vloeien weer. “Dankjewel lieve meid, dat is precies wat ik nu even moest horen.”
Van binnen spat ik uit elkaar van alle emoties. Ik zal mijn gebroken hart op de een of andere manier weer heel moeten krijgen. Maar met mijn kinderen gaat het goedkomen, want die hebben een moeder zoals ik.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.