Beeld: Eigen beeld
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Er zijn dingen die je als moeder het liefst zo lang mogelijk uitstelt. Het weggooien van die stapel nietszeggende verftekeningen, het inruilen van een ledikant voor een ‘groot’ bed (inclusief vrij in en uitklimmen op zeer ongewenste tijdstippen) of het aanschaffen van een eerste paar echte veterschoenen omdat klittenband nog zo lekker klein voelt. Maar de allergrootste: de eerste knipbeurt van je kind. Zeker als dat kind gezegend is met een blonde krullenbos waar de gemiddelde engel jaloers op zou zijn.
Mijn zoon, drie jaar oud, heeft van die krullen waar vreemden op straat hun hand naar uitsteken (waarbij ik dan vriendelijk maar kordaat de corona-afstandsregel van 2020 weer even in herinnering breng). Een soort Cupido in peutervorm, met een loopfiets in plaats van pijl en boog. Maar na maanden van “zo schattig dat hij niet meer kan zien waar hij loopt”, moest ik eraan geloven. Niet in de laatste plaats omdat ik zelf al een paar keer met een keukenschaar lukraak een lok had weggewerkt, wat hem, als de wind verkeerd stond, een vreemd soort asymmetrische look gaf.
Dus daar gingen we, op naar een gespecialiseerde kinderkapper. Of nou ja, een kapper die zichzelf zo noemt. Het concept was duidelijk gericht op afleiding: tractorstoeltjes, een motorfiets waar je op mocht zitten én een flatscreen waarop de volledige Paw Patrol-marathon draaide. Mijn zoon zag het in eerste instantie wel zitten. Hij racete vrolijk op z’n denkbeeldige Harley door de kapsalon terwijl hij een hysterisch kleurige cape omgeknoopt kreeg.
De kapster leek zich niet zozeer bewust van het feit dat ze ooit bij een specifieke kinderkapper had gesolliciteerd. Er was geen begroeting, geen lach, geen opmerking over zijn prachtige krullen. Alleen een knikje, een ferme ruk aan de kam, en het geluid van een plantenspuit die, vrees ik, oorspronkelijk bedoeld was voor kamerplanten. Binnen tien seconden was het hoofd van mijn kind veranderd in een druipende spons. Hij keek me aan alsof hij net in een sloot was geflikkerd. Ik probeerde luchtig te doen. “Zo, dat is… lekker fris hè?” Geen reactie. Alleen nog meer spray. En een verbijsterde peuter die probeerde door zijn natte wimpers de heldendaden van Chase en Marshall te volgen.
Gelukkig vroeg de kapster in kwestie nog wel even aan mij wat de bedoeling was. ‘Er mag eigenlijk… niks af’, stamelde ik een beetje ongelukkig. ‘Of nou ja, niet niks natuurlijk, hij moet gewoon weer een beetje kunnen zien waar hij loopt weet je wel, en het mag wel iets symmetrischer, want het is een beetje scheef zoals je ziet, maar die krullen, ik ben bang dat ze niet meer terugkomen, zie je…’ Ik ratelde maar door. De kapster antwoordde vrij kordaat: ‘Die krullen raakt ie uiteindelijk toch wel kwijt’. Wrong answer. Kon ik nog weg?
Ze ging aan de slag. Haar kniptechniek was minstens zo kordaat en efficiënt als haar communicatiestijl. Er was geen uitleg, er werd niets benoemd of aangekondigd. Het hoofd van mijn zoon werd met lichte druk alle kanten op geduwd. De enige communicatie was een kort “klaar” terwijl ze de cape van hem aftrok alsof ze net een konijn uit een hoed had getoverd. Mijn zoon keek me aan alsof hij niet zeker wist of hij net een traumatische ervaring had gehad of dat het gewoon woensdag was.
Hij had, thank god, nog steeds krullen. Sterker nog: hij lijkt nog steeds op een engel. Eentje met iets kortere lokken en een iets ondeugendere blik. Een Cupido met karakter. En af en toe een duivelsvertoning, dat wel. Maar hé, dat zat waarschijnlijk nooit in het haar.
Meer avonturen van Laurie in Zuid-Afrika lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
In Beste Zangers draaide het afgelopen zaterdag allemaal om zangeres Bente Fokkens (24). De artiesten brachten een ode aan haar muziek én favoriete nummers. Een indrukwekkend optreden van die avond kwam van Laetitia, die als kersverse mama een gevoelige snaar raakte bij zowel Bente als de kijkers thuis.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.