Beeld: Rianne Barger
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Nu ik zelf zwanger ben van ons eerste kindje, krijg ik als verloskundige vaak de vraag hoe ik naar mijn eigen bevalling kijk. Soms gevolgd door een verbaasde blik, als ik aangeef vooral vol vertrouwen te zijn. ‘Maar…’, wordt er dan vaak gestameld, ‘weet je dan niet te veel over alles wat er mis kan gaan?’
Bij ons in de praktijk geven we een bevalcursus en met enige regelmaat doen daar zwangere artsen of verpleegkundigen aan mee. Huisartsen, orthopeden, neonatologieverpleegkundigen, er komt van alles voorbij. Het klopt dat zij soms met meer angst en spanning een bevalling tegemoet gaan dan een gemiddelde andere vrouw. Ze hebben met regelmaat de operatiekamer van dichtbij gezien, vervelende casussen meegemaakt of gehoord tijdens hun coschappen of staan dagelijks naast bedjes met baby’s die het door ons goede Nederlandse zorgsysteem nog in leven zijn. De verloskundigen en kraamverzorgsters in diezelfde groepen, kijken vaak met veel meer vertrouwen. Hoe komt dat toch?
Als je het mij vraagt, komt dat door een andere kijk op zwanger zijn en een bevalling. Zie je een geboorte als risicovol proces waarbij we met medisch ingrijpen risico’s kunnen verkleinen? Of zie je het als een natuurlijk proces dat meestal goed gaat en waarbij we, soms met medisch ingrijpen, die dingen moeten doen die het lichaam helpen?
De manier waarop je naar bevallen kijkt, wordt vaak gevormd door de verhalen die je hoort en de dingen die je zelf ziet of meemaakt. Werk je als gynaecoloog en moet je vaak vrouwen opvangen die na een thuisbevalling alsnog hulp van het ziekenhuis nodig hebben? Dan kun je al snel denken dat elke thuisbevalling risicovol is. En werk je als kinderarts en word je met regelmaat bij de opvang van een kindje met een slechte start geroepen, dan ligt het risico op de loer dat je al die kinderen die zonder problemen thuis worden geboren, vergeet.
De andere kant is natuurlijk ook waar. Mijn collega’s uit het ziekenhuis zien de prachtige thuisbevallingen niet waar ik wekelijks bij ben, maar ik zie ook hun zorgen niet bij de ernstige situaties die ik alleen ken uit de boeken. Ik snap het, dat je blik daardoor verandert. En dat maakt uiteindelijk ook niet uit als je een keuze voor jezelf maakt. Je bevalt uiteindelijk het beste op de plek waar jij je het meest veilig voelt.
Voor mij is die plek thuis. Want ja, ik weet inderdaad veel. Misschien wel veel te veel. Over hoe geniaal ons lichaam is, hoe lang (of kort) een bevalling kan duren. Ik weet hoe belangrijk flexibiliteit is, welke opties voor pijnstilling er zijn en hoe de afdeling verloskunde dag en nacht klaar staat als het thuis toch niet lukt. Ik heb niet de illusie dat ik mijn verloskundig brein kan uitschakelen tijdens mijn bevalling, maar ik denk ook niet dat dat nodig is. Al die kennis die ik normaal inzet voor de bevallingen van mijn cliënten, ga ik nu inzetten voor de geboorte van mijn eigen kind. En die kennis is mijn allergrootste kracht.
Hier lees je meer over Geke en haar leven als verloskundige. Geke’s boek Goed bevallen, met 25 inspirerende bevallingsverhalen, koop je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Hoe is je eerste bevalling je bevallen, dat wilden we graag van je weten. En daar gaven lezeressen massaal gehoor aan: 715 respondenten vulden de online enquête in. Tipje van de sluier: het merendeel is positief, maar ook anno 2025 zijn er echt nog wel wat verbeterpuntjes op te noemen.