Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.
De afgelopen weken ging het in het nieuws over de zorgverlening tijdens bevallingen, en dan voornamelijk over het zetten van een knip, ja of nee. Op zich prima om dat soort dingen eens tegen het licht te houden. Het is voor een vrouw erg vervelend als de controle van haar wordt afgenomen tijdens de bevalling. Natuurlijk zijn er écht wel uitzonderingen. Wanneer het slecht gaat met de baby, bijvoorbeeld (of met de vrouw zelf). Maar het is algemeen bekend: vrouwen die het gevoel hadden dat hen de controle werd afgenomen, kijken met een minder prettig gevoel op de bevalling terug.
Afgelopen week stond ik een tijdje met twee collega’s te kletsen. De een zwanger, de ander moeder van twee. We hadden het over bevallen en voor we het wisten waren we de tijd vergeten en werd ik opgehaald door een leerling die op me zat te wachten. Begin met een moeder (to be) over bevallen, en je hebt een onderwerp waar je met gemak uren over kunt kletsen. Iedereen heeft weer een ander verhaal, fijn of niet. We kennen allemaal vrouwen die een horrorbevalling hadden, maar we kennen ook vrouwen die het een fluitje van een cent vonden. Bijna elke vrouw, hoe oud ook, herinnert zich haar bevalling. Het is zo’n mijlpaal in je leven, zo groots en bijzonder. Het is een gebeurtenis die ons voor altijd bijblijft. Als je iets vervelends hebt meegemaakt tijdens je bevalling, vergeet je dat niet. Daarom is het zo belangrijk dat je – mocht dat kunnen en lukken – de regie kunt behouden. Ingrijpen door een zorgverlener kan soms als onnodig worden ervaren (nogmaals, de uitzonderingen daargelaten), en ik begrijp echt wel dat sommige vrouwen daar last van hebben én houden. Natuurlijk wil je dat je baby gezond ter wereld komt, dat staat niet eens ter discussie en dat begrijpt iederéén. Toch?
‘Natuurlijk wil je dat je baby gezond ter wereld komt, dat staat niet eens ter discussie en dat begrijpt iederéén. Toch?’
Maar goed, laatst was er dus een dame die haar verhaal deed. Ze vertelde dat ze onnodig was ingeknipt en het daar nog altijd moeilijk mee had. Veel lichamelijk ongemak én er was niks overlegd, waardoor ze het gevoel had dat ze de regie was verloren. Ieder normaal denkend persoon wéét dat er geen compleet gesprek wordt gevoerd op het moment dat een knip nodig is, maar meestal wordt het wel netjes aangegeven door zorgverleners. Ook als de situatie stressvol is. Deze keer was dat niet zo geweest en dat voelde niet fijn voor de artikelschrijfster. Toen kwamen de Facebook-moeders de hoek om zeilen. Gerda zei dat daar vroeger niet om gezeurd werd. Een andere dame zei: wat een flauwekul. Wat moet dat moet. Weer een ander reageert met: Ach, rot toch op joh! (want dat is zo lekker normaal om te zeggen) Ga niet zeiken om een knip of een prik. Weer een ander: Dan krijg je lekker een totaalruptuur, zeikwijf. Of: Ik heb het alle vijf de keren op pure kracht gedaan. Ik had geen knip nodig (applaus voor deze supermoeder). Maar dan deze: Je wil een dode baby, zeker?
Veel reacties op Facebook zijn discutabel. Grof, dom, onvriendelijk of kwetsend. Alsof de moeder uit het artikel liever een dood kind had gebaard, in plaats van te zijn ingeknipt. Wat bezielt je om op zo’n manier te gaan reageren op een artikel waarin een vrouw eerlijk haar verhaal vertelt en daarmee waarschijnlijk durft te verwoorden waar veel vrouwen last van hebben – geen regie hebben over hun bevalling én hun lijf.
‘Het zou ons sieren als we andere moeders die met een rotgevoel op hun bevalling terugkijken, geen zeikerds noemen’
Een bevalling vergeet je nooit meer, ook al ben je bevallen van zes kinderen. Ik had drie droombevallingen en het zijn de meest bijzondere momenten uit mijn leven. Iedere bevalling is uniek en speciaal en het zou ons moeders sieren als we andere moeders die – om wat voor reden dan ook – met een rotgevoel op hun bevalling terugkijken, geen zeikerds noemen. Het is juist belangrijk om er met elkaar over te kunnen praten, want juist met andere ervaringsdeskundigen is dat fijn.
Meer Ellen? Volg haar op Instagram. Je leest haar vorige columns hier terug.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.