Een jaar van rouw: ‘Hoe zou het zijn als hij samen met ons ouder was geworden?’
Tabitha (44) woont met haar zoontjes Teun (7) en Willem (3) in Haarlem. Haar man kreeg een jaar geleden de diagnose: onbehandelbare hersentumor. Een maand later was hij overleden. Hoe ga je als gezin verder na zo’n plotseling verlies? In deze columns krijg je een inkijkje in momenten die zij meemaken. Het eerste jaar zonder papa.
Het missen is soms zo abstract. De tijd vliegt, maar soms voelt het als de dag van gisteren dat Frank bij ons was. Dat ik wakker werd naast hem en dat hij met de jongens op schoot zat en we samen leuke dingen deden. Elke dag krijg ik updates op mijn telefoon met foto’s van momenten die ik nu zo koester. Een tijd die er niet meer is en nooit meer zal komen, maar soms zo dichtbij voelt. We proberen ieder op onze eigen manier de herinneringen aan Frank vast te houden en Teun doet dat vooral in getallen.
Lees ook – ‘Papa Draak wordt niet meer beter’
Zo kwam hij er op een gegeven moment achter dat papa even oud is geworden als onze leeftijden op dat moment samen; 43+6+2= 51. Ook tekende hij, na het overlijden van Frank, vaak grafstenen met een geboorte- en sterfdatum. Toen we een keer bij de kindercoach waren, die gespecialiseerd is in nazorg bij kanker, zei Teun opeens dat de oorlog in de Oekraïne op dat moment even lang duurde als papa ziek is geweest; zes weken. Verhip, je hebt gelijk, denk ik dan. Even lang als papa worden, 1.89m, is nu een doel voor de jongens. Ze zijn behoorlijk competitief ingesteld, maar mogen eerst mij inhalen. Dat gaat met mijn 1.59m niet lang meer duren, vrees ik.
’s Avonds bij het eten ging het weer over getallen. Teun is momenteel erg bezig met de leeftijd die Frank nu zou hebben gehad en hoe hij er nu zou uitzien. Voor mij is het heel moeilijk om daarover na te
denken. In mijn hoofd zie ik hem zoals hij was. Maar inmiddels zou hij al 52 jaar zijn en in april gaan
we zijn 53e verjaardag ‘vieren’. Zou hij nu grijzer en rimpeliger zijn? Hoe zou het zijn als hij samen met ons ouder was geworden?
“Zou hij nu grijziger en rimpeliger zijn?”
Confronterend zijn de vragen van mijn oudste soms; voor hem zijn de getallen kleine piketpaaltjes in
zijn hoofd. Een waslijn om alle herinneringen aan vast te knijpen. Maar soms zijn z’n vragen ook reden tot een onverwacht feestje, zoals op 9 februari toen Teun er achter kwam dat Frank en ik elkaar op die dag ontmoet hebben. Hup, met ons drietjes naar de McDonald’s om de liefde te vieren!
