Fotografie: Paulien van Beusekom
We vierden de verjaardag van mijn dochter. Onze kleine tuin stond propvol visite. Rosie genoot van alle aandacht en het uitpakken van zo’n triljoen cadeaus. Ze kreeg een Peppa Pig-knuffel zo groot als zijzelf, een poppenbuggy -waar Peppa nu heel de dag in rondgereden wordt, en een fiets.
Die laatste kreeg ze van ons. Ik heb zelden zoveel frustratie gevoeld als tijdens het inpakken van die fiets. Van meer ervaren ouders heb ik al gehoord dat het inpakken van fietsen steeds lastiger zal zijn naarmate het kind (en dus de fiets) groter wordt. Zin in.
Rosie had de tijd van haar leven op haar feestje. Ze vrat een groot stuk taart helemaal op (inclusief een niet-eetbaar decoratiestuk), reed al haar bezoek met haar nieuwe fiets tegen de schenen en lachte daar hard om, en trok nieuw gekregen kleertjes direct aan. Tot ze een fleurige zomerslaapzak uitpakte, die aantrok en erachter kwam dat ze zo nauwelijks nog in staat was tot het breken van enkels met haar fiets. Toen moest-ie weer uit.
Rosie vond haar feestje enig. Haar vader en ik ook, al hadden we wel allebei knallende koppijn na afloop. Iets met totale overprikkeling. Het deed me denken aan het feit dat we ergens in de toekomst kinderfeestjes moeten gaan geven. Geen verjaardagen met grotendeels volwassenen waar we zelf ooit een vriendschap mee hebben gesloten, maar partijtjes met drukke kinderen waar ons kind een vriendschap mee sloot (of een Pokémonkaart mee ruilde, of weet ik veel waar kinderen hun vriendschappen tegenwoordig op baseren).
Dat je dan met tien hyperactieve kinderen naar een of ander krijspaleis moet. Of nog erger: een zwemparadijs. Dat je je in een bikini moet hijsen en dan ook nog iets van autoriteit moet uitstralen. Wat sowieso niet lukt, omdat je pertinent onhoorbaar bent in een zwemparadijs. Iets met verschrikkelijke akoestiek en galmend gegil. Desondanks ben jij verantwoordelijk voor al die kinderen, die onophoudelijk over spekgladde tegels rennen. Je kan alleen maar hopen dat die kinderen een paar uur later zónder gebroken ledematen achter hun broodjes knakworst zitten – die jij met je gare zwembadhoofd nog moet gaan staan maken.
Ik besefte me dat ik liever verantwoordelijk ben voor enkelblessures door mijn tikkeltje sadistische dreumes, dan voor botbreuken op een zwembadvloer. Nee echt, ik hoop de tekst ‘ik zeg niet wat we gaan doen maar neem je zwembroek mee’ nooit te hoeven gebruiken. Ik pak liever nog tien fietsen in.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merk dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Marlies (34), moeder van twee dochters van vijf en drie jaar. Ze merkt dat haar schoonmoeder haar oudste kleindochter duidelijk voortrekt en dat begint pijn te doen.
We willen allemaal dat onze kinderen gelukkig, gezond, veilig en een béétje succesvol worden. En oké, als ze toevallig miljardair worden, zeggen we daar ook geen nee tegen, toch? Kinderen met deze voornamen hebben dan ook de grootste kans om stinkend rijk te worden.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]