Fotografie: Paulien van Beusekom
Mijn algoritme staat vol met hotspot-video’s. Moeders die met hun kroost bij een of ander eettentje zijn geweest en dat met hun volgers delen, omdat ze het er fantastisch vonden. Fantastisch voor hun kinderen, vooral. Er is vaak een speelhoek mee gemoeid.
Ik sla deze video’s massaal op. Ik presteer het namelijk altijd om op zeer kindonvriendelijke plekken terecht te komen met mijn kind. Van die plekken waar de obers zichtbaar walgen van alle wezens die te jong zijn om ze de wijnkaart te presenteren, waar ze twintig minuten moeten zoeken als je vraagt om een kinderstoel en waar ze die kinderstoel vervolgens nergens kwijt kunnen, omdat de tafeltjes zo achterlijk dicht op elkaar staan.
Ik drukte mijn vriend al weken video’s van hotspots onder zijn neus, met daarbij het dringende verzoek om binnen nu en veertien werkdagen een bezoek te brengen aan de hotspot in kwestie. Afgelopen zaterdag was het zover: we gingen een hotspot bezoeken. Na Rosie’s slaapje zouden we ernaartoe rijden om te lunchen. Een flink restaurant met enorme speelhoek én een menukaart die wat meer behelsde dan enkel patat. Wat wil je nog meer?
Zoals dat altijd gaat als je iets gepland hebt: ons kind werd laat wakker uit haar middagslaapje. Erg laat. Mijn knorrende maag verried dat mijn soort bijna ter plekke uitstierf. Toen ze eenmaal ontwaakte, deed ze dat met een niet al te best humeur. Omdat we nogal honger hadden, zetten we haar desalniettemin direct in de auto. De hele rit werd er gejankt. O ja, kleine sidenote: ik had niet gereserveerd.
Hoe kun je zo dom zijn, zal je nu denken. Het zat zo: ik wist niet hoe laat mijn kind wakker zou worden en kreeg de indruk dat het restaurant in kwestie nogal groot was. Ze zouden toch heus wel een plekje hebben voor drie? Nee, natuurlijk niet. Het was vol. Aan mij de plezierige taak om mijn chagrijnige kind weer terug in haar autostoeltje te zetten, twintig seconden nadat ze eruit gehaald werd.
Gelukkig had ik een plan B: een andere hotspot. Je bent professioneel hotspot-video-bewaarder of je bent het niet. Helaas ging het ook hier mis. Optimistisch en een tikkeltje wanhopig liepen we richting het kindercafé in kwestie, toen we op de deur een briefje zagen hangen. ‘Gesloten wegens een besloten feest’. Sindsdien heb ik een hekel aan hotspots. Ze zijn te populair. Het lukt me simpelweg niet om er terecht te komen.
Omdat we inmiddels tegen de vlakte gingen van de honger, liepen we naar binnen bij de eerste en beste lunchtent in ons blikveld. Het was een plek waar de obers zichtbaar walgen van alle wezens die te jong zijn om ze de wijnkaart te presenteren, waar ze twintig minuten moeten zoeken als je vraagt om een kinderstoel en waar ze die kinderstoel vervolgens nergens kwijt kunnen, omdat de tafeltjes zo achterlijk dicht op elkaar staan. Die wijnkaart nam ik dankbaar aan.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
