Tara: ‘Het theatrale van publiekelijk brekende vliezen had mij stiekem ook wel wat geleken’
Als je zwanger bent, fantaseer je gemiddeld een triljoen keer over hoe je bevalling zal beginnen. Dat is niet uit onderzoek gebleken, dat heb ik zelf bedacht. Voor mij gold het in ieder geval wel.
Tegen iedereen die het wilde horen (en iedereen die dat niet wilde) zei ik dat mijn bevalling aan de eettafel mocht beginnen. Met brekende vliezen, zo was mijn wens. Waarom? Omdat we onze eetkamerstoelen vlak daarvoor hadden laten impregneren. Je weet wel, waterafstotend hadden laten maken. En als je iets voor veel geld hebt laten doen, wil je natuurlijk dat dit niet voor niks is geweest. Een guts vruchtwater over een net geïmpregneerde eetkamerstoel leek me dan ook het toppunt van geluk. Het woord ‘impregneren’ sprak me in dat scenario ook aan. Dat klinkt toch als een synoniem van bezwangeren? De cirkel voelde nog ronder dan mijn buik.
Net als in een film
Heel stiekem leek een en public scenario me ook wel wat. Dat mijn bevalling zou beginnen zoals je het altijd in films ziet. Het heeft in films altijd iets te maken met een hoogzwangere hoofdpersoon die in een beeldig jurkje naar een fabulous tuinfeest is gekomen, waar ze net hard moet lachen om een goede grap van een knappe gast als –pats boem- haar vliezen breken. De hele groep ontfermt zich liefdevol over haar waarna ze –nog net niet onder luid applaus- naar het ziekenhuis wordt geëscorteerd. De dramatische kant van mijn persoonlijkheid zag zo’n theatraal moment best wel zitten.
Deceptie
Flash forward: het gebeurde niet. Al het bovenstaande niet. Tenminste, mijn kind is wel geboren en mijn vliezen zijn ergens in dat proces ook wel gebroken, maar niet en public en ook niet op een eetkamerstoel. Mijn bevalling begon met toenemende weeën (saa-haai) en die vliezen hebben het waarschijnlijk ergens tijdens mijn weeënstorm (oké, toch niet zo saai) begeven. Ik heb het alleen niet door gehad, ik was te druk met creperen.
Oude joggingbroek
Achteraf bleek het niet zo gek: slechts 10% van de bevallingen begint met het breken van de vliezen. Het was dus niet zo realistisch om ervan uit te gaan dat dit bij mij het geval zou zijn. En zo’n filmscenario was al helemaal niet realistisch, want ik ging helemaal niet hoogzwanger naar fabulous feestjes in beeldige jurkjes. Ik lag in een oude joggingbroek (waar nog nooit in werd gejogd) op de bank. Dus bij brekende vliezen ging hoogstwaarschijnlijk mijn bank eraan. Mocht het en public zijn geweest, stond ik vermoedelijk in de supermarkt voor het schap met snacks. In diezelfde joggingbroek. Ook niet al te fabulous. Dat het publiekelijke scenario er niet van is gekomen, daar heb ik inmiddels dus vrede mee. En die geïmpregneerde eetkamerstoel? Daar heb ik laatst een glas wijn overheen gemieterd. Just for the sake of it.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (8 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
