Lara: ‘Het is niets minder dan arrogant’

“Zomer 2020. Ik zit op de spreekwoordelijke sofa tijdens een van mijn niet-helpende therapieën. ‘We zijn nu al een tijdje bezig. Kun je vertellen in hoeverre de angsten je leven nog bepalen?’

Wat heb je dan voor leven?

Ik denk even na voordat ik antwoord geef. ‘Ik heb er nog wel erg veel last van. Ik ben er sowieso van overtuigd dat ik ongeluk verdien en ben daardoor vaak angstig. Ik durf nog steeds niet in treinen, liften, vliegtuigen, tunnels, dat soort dingen. Maar ik kan me ook wel echt gelukkig voelen, ondanks alles.’ Waarop wordt gereageerd met: ‘Maar wat héb je dan voor een leven?’

Haar verbijstering en medelijden vochten om voorrang, al was ik ook toen oprecht blij met mijn leven. Dat mijn therapeute mijn leven niet voor vol aanzag, vond ik eigenlijk vooral voor haar verdrietig. Dat ik mijn leven als ‘goed’ bestempel, lijkt me juist iets om te koesteren. Vermijd ik dingen? Absoluut. Mis ik daardoor dingen? Zeker. Maar ik geniet intens van de kleine dingen om me heen. En daar hoef je zeker geen medelijden mee te hebben. Het hoeft niet groots, duur, ver weg of Instagramwaardig. 

Iedereen heeft een breekpunt

Je bent best kwetsbaar als je je psychische moeilijkheden deelt. Je weet nooit hoe mensen zullen reageren. Zelfs therapeuten kunnen bot uit de hoek komen. Eerder vergeleek ik zulke reacties vaak. ‘Ach, vast het gevolg van onwetendheid of het gebrek aan inlevingsvermogen.’ Maar nu denk ik: het is niets minder dan arrogant. Iemands leven bestempelen als sneu of vinden dat iemand een schop onder z’n kont nodig heeft.

Het meest irritante is mensen die zich verheven voelen boven je, omdat ‘zij nooit zo diep zullen zinken’. Dit komt inclusief gratis, zeer ongewenste, tips om jouw issues te fixen. Geloof me: iedereen heeft een breekpunt, ook als je dat met alle macht ontkent.

Lees ook – Saskia: ‘De godganse dag loop ik rond met achtendertig open tabbladen’

“Ze doen me weinig meer, die vervelende reacties”

Eenzaamheid, leegte en onrust

Ze doen me weinig meer, die vervelende reacties. Hoe stabieler je je voelt, hoe gemakkelijker je meningen van anderen van je af laat glijden. Maar wat als deelt dat je je slecht voelt en er geen einde komt aan de negatieve reacties? Dennis Schouten maakt het momenteel mee. Ik weet verder niets van de beste jongen, PWNED en Roddelpraat zijn niet mijn stijl. Wat ik wél weet, is dat hij ongelooflijk veel haatberichten op zijn openhartige post kreeg.

Hij schreef over eenzaamheid, leegte en onrust. God, hoe ik mezelf erin herken. Nog steeds. Hoe vaak ik niet heb gedacht: hoe moet ik nu in godsnaam verder? Maar ik heb nooit gedacht: nu wíl ik niet meer verder. Hoe donker moeten je dagen wel niet voelen als je, net als hij, besluit dat het mooi geweest is zo?

Kansloze reacties

Het interesseert me echt niet wat je van hem vindt – al vind je hem een klootzak eersteklas. Dan nog zijn de reacties compleet buitensporig. Iemand de grond intrappen die mentaal aan de grond zit? Dan mis je een alarmerend groot stuk empathie. En hoe zit het met anderen die worstelen? Durven zij nu überhaupt nog iets met hun omgeving te delen? 

Medelijden, dat wil Dennis niet. Wel leuke dingen en liefde. Iets leuks kan ik zo een twee drie niet bedenken, maar liefde… Hier, pak aan. Voor jou en voor ieder ander die het nodig heeft. En geen zorgen, ik zal geen medelijden hebben. Dat bewaar ik voor de bekrompen zielen met hun kansloze reacties.”

In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.