Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
De stilte is oorverdovend. De kinderen zijn niet thuis en ik ben boven de was aan het ophangen. Het grauwe licht van buiten maakt het donker en de regen die klettert tegen de ramen. Het voelt leeg, zwart en zwaar.
Vanmiddag zat ik voor de tweede keer in een week bij de huisarts. Er is iets gaande in mijn buik, maar wat dat precies is, weten we nog niet. Het is eigenlijk gek dat ik zo lang met klachten en pijn blijf rondlopen omdat ik het idee heb dat als er dadelijk niets is, ik “zo’n” aansteller ben. Dan behoor ik tot de vrouwen die klagen om “niets”…
Dus wacht ik te lang, zo lang dat ik het eigenlijk niet meer trek en direct antwoorden nodig heb. Het maakt me angstig, dat mijn lijf mij in de steek kan laten, terwijl ik moeder ben. Ik voel me op dit soort momenten echt “alleen”. Morgen zijn de kids er weer… wat als ik er dan nog steeds af lig? Dat ik niet goed voor ze kan zorgen? Ik ben verantwoordelijk voor ze.
Natuurlijk hebben ze een vader die ik in geval van nood kan bellen, maar die draagt geen zorg over hoe het met mij gaat. Mijn ouders wonen te ver weg om even snel hierheen te komen, hoewel ze dat graag doen. Sterker nog, regelmatig zijn ze hier om me te helpen. Daarom dat ik me bezwaard voel om hen nog vaker in te moeten schakelen. Mijn vriendinnen zijn er ook nog, ik weet dat ik hen kan inschakelen morgen, als het niet gaat. Als ik nu bel, dan staan ze voor de deur. Al is het voor een knuffel en een luisterend oor.
Dus waarom doe ik dat niet? Hoe kan het dat je bij de mensen die jou zo liefhebben, waar je in twee tellen zelf voor de deur zou staan als zij je nodig hebben, je jezelf te veel voelt als je hen nodig hebt? Ik ben ergens in mijn leven aangeleerd dat er een balans moet zijn, geven en nemen van twee kanten. En nu heb ik het gevoel dat ik teveel vraag. De scheiding, knokkelkoorts en nu dit. Kan ik dan wel genoeg terug geven, er genoeg voor hen zijn? Het voelt scheef en oneerlijk.
Op avonden zoals deze is het moeilijk niet terug te vallen in oude denkpatronen. Jezelf en jouw behoeften wegcijferen voor de ander. Invullen wat de ander zal vinden en denken over jou. Dat het lijkt alsof jouw gevoel en jouw gedachten te veel zijn.
Ik ga mezelf nu echter niet afleiden, vind mezelf niet zielig en ga deze gevoelens en gedachten ook niet uit de weg. Dit alles voelt heel klote, maar mag er wel zijn. Het hoort erbij, het is ook wie ik ben. Ik geef alles in mij de ruimte en zorg voor mezelf. Stress en negativiteit gaat mij niet helpen en maakt me zeker niet beter. Dus kamillethee, vroeg naar bed en dan morgen dat vangnet gebruiken dat zo liefdevol altijd aanwezig is.
Meer columns van Johanna vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De feestdagen staan voor de deur, dus dat betekent ook: cadeaus inslaan. Weet jij al wat je gaat scoren voor je kind? Het huis puilt uit van het speelgoed, dat binnen een week onder de bank of in de rommellade verdwijnt, dus het is tijd voor iets anders. Ga daarom eens voor nuttige cadeaus waar […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
In de nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker volgt Beau van Erven Dorens (54) opnieuw mensen die moeten omgaan met een allesveranderende diagnose. Dit keer ontmoet hij de 31-jarige Yasmin, die leeft met een erfelijke, zeldzame vorm van maagkanker. Terwijl ze in het ziekenhuis wacht op een onderzoek, staat haar toekomst […]
Zestien jaar na hun laatste gezamenlijke optreden staan Karen Damen (50), Kristel Verbeke (49) en Kathleen Aerts (47) opnieuw zij aan zij op het podium. En daar blijft het niet bij: de K3 Originals – zoals de iconische eerste bezetting van de meidengroep wordt genoemd – komen nu ook met een eigen documentaire.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.