Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ik werd dertig en kreeg niet lang daarna de HPV-zelftest in de bus. Deze bleef maanden ergens liggen. Vergeten, laksheid, nu even geen zin in, excuus na excuus. Uiteindelijk maanden later toch die test gedaan (ik was inmiddels bijna 31). En die bleek positief. Ik heb dus HPV en schijnbaar kreeg ik daar spontaan hypochondrie bij, want ik maakte me meteen mega veel zorgen. Wat betekende dit? Iedereen weet: je moet dit soort dingen niet gaan Googelen. Deed ik natuurlijk toch. Termen als baarmoederhalskanker en andere dergelijke kankersoorten maakten de zorgen groter.
Even voor wie het niet weet, HPV staat voor Humaan papillomavirus en dat kan “abnormale celgroei van huid en slijmvliezen” teweegbrengen. In het ergste geval kan het dus kanker veroorzaken. Het stomme is dat het virus meestal geen symptomen veroorzaakt, dus je weet niet dat je het hebt. Zo ik ook niet.
Nu schijnt 80 tot 90 procent van de bevolking in z’n leven een keer HPV te krijgen, maar ik kende niemand, ook niet toen ik rond ging vragen. Lekker dan. Al vroeg ik het schijnbaar aan de verkeerde mensen, want toen ik er op de redactie over begon, waren er meerdere lotgenoten die zeiden dat ze ook HPV hebben. Zo zie je maar, over iets naars praten kan wel degelijk helpen. Weer wat geleerd.
Ik moest een afspraak maken bij de huisarts voor een uitstrijkje. Mijn eerste ervaring met een eendenbek. Die viel mee, ze had hem van tevoren opgewarmd. Ook het uitstrijkje zelf viel me mee. Binnen drie weken zou ik de uitslag krijgen. Na een week belde de huisarts al. Dan weet je meteen: het is niet goed. Dat was het ook niet. Er waren, naast HPV, onrustige cellen gevonden. Ik werd doorverwezen naar een gynaecoloog in het ziekenhuis. Ook nog nooit eerder geweest, weer een nieuwe ervaring. Daar gaat mijn brein niet lekker op, dus het afwachten tot deze afspraak was niet bepaald bevorderlijk voor de hypochondrie.
De afspraak bij de gynaecoloog was helaas ook echt een heel nare ervaring. Ik was zo gespannen en kreeg niet genoeg tijd om te proberen te ontspannen, waardoor ik in paniek raakte en erg moest huilen. Achteraf had ik misschien beter meteen een vrouwelijke gynaecoloog kunnen vragen. Er werd een biopt afgenomen, wat geen pijn deed, maar door de paniek en het idee dat er van alles gebeurde en gaande was op zo’n intieme plek als je baarmoedermond, was het al met al echt een heel nare ervaring. De gynaecoloog gaf aan dat hij zo al wel kon zien dat er een behandeling nodig zou zijn om die onrustige cellen weg te halen en dat die behandeling echt nog wel een stuk heftiger was dan dit. Of ik er dus over wilde nadenken of ik die niet liever onder algehele narcose wilde laten doen.
Zo naar als de eerste ervaring met het biopt was, zo erg viel me de daadwerkelijke behandeling mee. Dit keer had ik gevraagd om een vrouwelijke gynaecoloog en wist ik natuurlijk beter wat ik kon verwachten. En misschien viel het ook mee, omdat ik me vijf weken IMMENS druk had gemaakt. Het kon bijna niet anders dan meevallen. Ik kreeg een plakker op m’n been voor de geleiding, weer die eendenbek en nog een soort tang die af en toe wel zeer deed. Maar dit keer geen paniek. Of ik een paar keer kon hoesten? Voor ik het wist zat de verdoving erin. Niks van gevoeld.
Ook het weghalen van het weefsel ging razendsnel en dus pijnloos. Het ‘dichtbranden’ (iew) daarna duurde nog het langst, maar al met al was het denk ik krap tien minuten. Achteraf was ik zo opgelucht dat het voorbij was en óók dat ik het niet onder narcose had laten doen, want dat had het zo veel groter gemaakt dan dat het hoefde te zijn. Zo zie je maar.
Ook de nasleep van de behandeling viel me mee. Nauwelijks pijn, wel wat bloedverlies en vooral veel ‘wondvocht’ (iew), maar je kan niet alles hebben. Dit hield ongeveer drie weken aan. Na bijna vier weken volgde een telefonisch consult met de gynaecoloog die de behandeling had gedaan, met de uitslag van het weefsel. CIN3, net als het biopt. Dat wil zeggen een voorstadium van baarmoederhalskanker, geen daadwerkelijke kanker. Maar dat kan het dus wel worden, als je dat weefsel niet weg laat halen. Over vijf maanden moet ik opnieuw langskomen voor een uitstrijkje om te kijken hoe het er dan voor staat en of mijn lichaam het HPV-virus tegen die tijd zelf heeft opgeruimd.
Moraal van het verhaal: doe die zelftest. Echt. Bij voorkeur gewoon meteen als je hem krijgt. Don’t be like me. En laat het extra checken als je je druk maakt. Beter het zekere voor het onzekere. Zorg voor jezelf zoals je ook voor je kinderen zou zorgen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
