Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ik werd dertig en kreeg niet lang daarna de HPV-zelftest in de bus. Deze bleef maanden ergens liggen. Vergeten, laksheid, nu even geen zin in, excuus na excuus. Uiteindelijk maanden later toch die test gedaan (ik was inmiddels bijna 31). En die bleek positief. Ik heb dus HPV en schijnbaar kreeg ik daar spontaan hypochondrie bij, want ik maakte me meteen mega veel zorgen. Wat betekende dit? Iedereen weet: je moet dit soort dingen niet gaan Googelen. Deed ik natuurlijk toch. Termen als baarmoederhalskanker en andere dergelijke kankersoorten maakten de zorgen groter.
Even voor wie het niet weet, HPV staat voor Humaan papillomavirus en dat kan “abnormale celgroei van huid en slijmvliezen” teweegbrengen. In het ergste geval kan het dus kanker veroorzaken. Het stomme is dat het virus meestal geen symptomen veroorzaakt, dus je weet niet dat je het hebt. Zo ik ook niet.
Nu schijnt 80 tot 90 procent van de bevolking in z’n leven een keer HPV te krijgen, maar ik kende niemand, ook niet toen ik rond ging vragen. Lekker dan. Al vroeg ik het schijnbaar aan de verkeerde mensen, want toen ik er op de redactie over begon, waren er meerdere lotgenoten die zeiden dat ze ook HPV hebben. Zo zie je maar, over iets naars praten kan wel degelijk helpen. Weer wat geleerd.
Ik moest een afspraak maken bij de huisarts voor een uitstrijkje. Mijn eerste ervaring met een eendenbek. Die viel mee, ze had hem van tevoren opgewarmd. Ook het uitstrijkje zelf viel me mee. Binnen drie weken zou ik de uitslag krijgen. Na een week belde de huisarts al. Dan weet je meteen: het is niet goed. Dat was het ook niet. Er waren, naast HPV, onrustige cellen gevonden. Ik werd doorverwezen naar een gynaecoloog in het ziekenhuis. Ook nog nooit eerder geweest, weer een nieuwe ervaring. Daar gaat mijn brein niet lekker op, dus het afwachten tot deze afspraak was niet bepaald bevorderlijk voor de hypochondrie.
De afspraak bij de gynaecoloog was helaas ook echt een heel nare ervaring. Ik was zo gespannen en kreeg niet genoeg tijd om te proberen te ontspannen, waardoor ik in paniek raakte en erg moest huilen. Achteraf had ik misschien beter meteen een vrouwelijke gynaecoloog kunnen vragen. Er werd een biopt afgenomen, wat geen pijn deed, maar door de paniek en het idee dat er van alles gebeurde en gaande was op zo’n intieme plek als je baarmoedermond, was het al met al echt een heel nare ervaring. De gynaecoloog gaf aan dat hij zo al wel kon zien dat er een behandeling nodig zou zijn om die onrustige cellen weg te halen en dat die behandeling echt nog wel een stuk heftiger was dan dit. Of ik er dus over wilde nadenken of ik die niet liever onder algehele narcose wilde laten doen.
Zo naar als de eerste ervaring met het biopt was, zo erg viel me de daadwerkelijke behandeling mee. Dit keer had ik gevraagd om een vrouwelijke gynaecoloog en wist ik natuurlijk beter wat ik kon verwachten. En misschien viel het ook mee, omdat ik me vijf weken IMMENS druk had gemaakt. Het kon bijna niet anders dan meevallen. Ik kreeg een plakker op m’n been voor de geleiding, weer die eendenbek en nog een soort tang die af en toe wel zeer deed. Maar dit keer geen paniek. Of ik een paar keer kon hoesten? Voor ik het wist zat de verdoving erin. Niks van gevoeld.
Ook het weghalen van het weefsel ging razendsnel en dus pijnloos. Het ‘dichtbranden’ (iew) daarna duurde nog het langst, maar al met al was het denk ik krap tien minuten. Achteraf was ik zo opgelucht dat het voorbij was en óók dat ik het niet onder narcose had laten doen, want dat had het zo veel groter gemaakt dan dat het hoefde te zijn. Zo zie je maar.
Ook de nasleep van de behandeling viel me mee. Nauwelijks pijn, wel wat bloedverlies en vooral veel ‘wondvocht’ (iew), maar je kan niet alles hebben. Dit hield ongeveer drie weken aan. Na bijna vier weken volgde een telefonisch consult met de gynaecoloog die de behandeling had gedaan, met de uitslag van het weefsel. CIN3, net als het biopt. Dat wil zeggen een voorstadium van baarmoederhalskanker, geen daadwerkelijke kanker. Maar dat kan het dus wel worden, als je dat weefsel niet weg laat halen. Over vijf maanden moet ik opnieuw langskomen voor een uitstrijkje om te kijken hoe het er dan voor staat en of mijn lichaam het HPV-virus tegen die tijd zelf heeft opgeruimd.
Moraal van het verhaal: doe die zelftest. Echt. Bij voorkeur gewoon meteen als je hem krijgt. Don’t be like me. En laat het extra checken als je je druk maakt. Beter het zekere voor het onzekere. Zorg voor jezelf zoals je ook voor je kinderen zou zorgen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
