Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Dreumesen en peuters zijn grappig. Vergis je niet, ik ben ook echt een babymoeder. Dat eeuwige getut en gekroel en geknuffel met een baby vind ik heerlijk. Daar kan ik intens van genieten. Mijn eierstokken rammelen alweer alle kanten op (sorry, T). Maar die fases erna zijn ook zo grappig. Soms ook een tikkeltje gênant. Wanneer ze heel hard door een restaurant roepen of je nog een vagina hebt, bijvoorbeeld.
Onze oudste zoon praat heel goed, duidelijk en spreekt ook zelden woorden verkeerd uit. Wat best jammer is, want hoe cute is het als ze dat doen? Ik vergeet nooit meer dat hij als dreumes een krokodil een ‘dikkewheeuw’ noemde. En een graafmachine ‘graasiejoe’. Kom er maar op.
De jongste is wat minder snel begonnen met praten en houdt het met zijn 21 maanden voornamelijk bij ‘papa’ (papa en de rest van de wereld), ‘mapa’ (ik, van je kind moet je het hebben), ‘die’ en zijn favoriet: ‘poe’. Dat betekent poes. En in zijn ogen is ook letterlijk elk dier ooit een poe.
Honden, oké, dat snap ik nog wel. Vier poten, een staart, een vacht, ik zie de overeenkomsten. De vos op zijn gordijn: ook een poe. Snap ik ook nog. Maar ook een vogel noemt hij een poe. Daar kan ik dan weer wat minder in komen, maar goed, hij is er zelf nogal van overtuigd.
Je kunt je voorstellen wat er gebeurde toen wij op Moederdag naar Beekse Bergen gingen en met de auto de safaritocht begonnen. Hij ging bijna dwars door de ruit naar buiten van enthousiasme en schreeuwde keihard: ‘POE, POE!’ bij elk dier wat hij tegenkwam.
Na een tijdje kregen we er bijna de slappe lach van, zo gebrand was hij om elk dier wat hij zag tot poes te bestempelen. Na een tijdje wilde hij ook nog wel ‘pa’ (paard) gebruiken, voor zebra’s, giraffen en herten en dergelijke. Dat was in ieder geval nog iets.
Maar ook de gorilla moest eraan geloven. Zelfs de krokodil. Je brengt onze dreumes niet zomaar op andere ideeën, dat is wel duidelijk. Nu is standvastigheid best een goede eigenschap, denk ik. Alleen niet per se een handige eigenschap, voor de betreffende ouders. Nou goed, nadat hij zich uit enthousiasme een buil tegen de ruit had geramd omdat er een POE (giraf) voorbij kwam, die ook nog aan de motorkap likte (dat was de grote wens van de oudste: check), kon hij de rest van de dag bijkomen in de buggy.
Vanuit zijn troon liet hij zich langs alle poezen in de dierentuin rijden. Tot de nijlpaarden aan toe. En ik heb mooi even een foto van de oudste van twee jaar geleden kunnen namaken met de jongste. Ik had hem zelfs speciaal dezelfde outfit aangetrokken als zijn broer twee jaar eerder aan had. Never not THAT mom. Moederdag uitgespeeld: check.
Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Sommige kinderen lijken wel een onuitputtelijke batterij te hebben. Rennen, springen, spelen, praten – en dat het liefst allemaal tegelijk. Maar vergis je niet: ook jonge kinderen hebben soms gewoon rust nodig. Even niet naar school, niet presteren, niet sociaal hoeven zijn. Gewoon… pauze.