Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Dreumesen en peuters zijn grappig. Vergis je niet, ik ben ook echt een babymoeder. Dat eeuwige getut en gekroel en geknuffel met een baby vind ik heerlijk. Daar kan ik intens van genieten. Mijn eierstokken rammelen alweer alle kanten op (sorry, T). Maar die fases erna zijn ook zo grappig. Soms ook een tikkeltje gênant. Wanneer ze heel hard door een restaurant roepen of je nog een vagina hebt, bijvoorbeeld.
Onze oudste zoon praat heel goed, duidelijk en spreekt ook zelden woorden verkeerd uit. Wat best jammer is, want hoe cute is het als ze dat doen? Ik vergeet nooit meer dat hij als dreumes een krokodil een ‘dikkewheeuw’ noemde. En een graafmachine ‘graasiejoe’. Kom er maar op.
De jongste is wat minder snel begonnen met praten en houdt het met zijn 21 maanden voornamelijk bij ‘papa’ (papa en de rest van de wereld), ‘mapa’ (ik, van je kind moet je het hebben), ‘die’ en zijn favoriet: ‘poe’. Dat betekent poes. En in zijn ogen is ook letterlijk elk dier ooit een poe.
Honden, oké, dat snap ik nog wel. Vier poten, een staart, een vacht, ik zie de overeenkomsten. De vos op zijn gordijn: ook een poe. Snap ik ook nog. Maar ook een vogel noemt hij een poe. Daar kan ik dan weer wat minder in komen, maar goed, hij is er zelf nogal van overtuigd.
Je kunt je voorstellen wat er gebeurde toen wij op Moederdag naar Beekse Bergen gingen en met de auto de safaritocht begonnen. Hij ging bijna dwars door de ruit naar buiten van enthousiasme en schreeuwde keihard: ‘POE, POE!’ bij elk dier wat hij tegenkwam.
Na een tijdje kregen we er bijna de slappe lach van, zo gebrand was hij om elk dier wat hij zag tot poes te bestempelen. Na een tijdje wilde hij ook nog wel ‘pa’ (paard) gebruiken, voor zebra’s, giraffen en herten en dergelijke. Dat was in ieder geval nog iets.
Maar ook de gorilla moest eraan geloven. Zelfs de krokodil. Je brengt onze dreumes niet zomaar op andere ideeën, dat is wel duidelijk. Nu is standvastigheid best een goede eigenschap, denk ik. Alleen niet per se een handige eigenschap, voor de betreffende ouders. Nou goed, nadat hij zich uit enthousiasme een buil tegen de ruit had geramd omdat er een POE (giraf) voorbij kwam, die ook nog aan de motorkap likte (dat was de grote wens van de oudste, check), kon hij de rest van de dag bijkomen in de buggy.
Vanuit zijn troon liet hij zich langs alle poezen in de dierentuin rijden. Tot de nijlpaarden aan toe. En ik heb mooi even een foto van de oudste van twee jaar geleden kunnen namaken met de jongste. Ik had hem zelfs speciaal dezelfde outfit aangetrokken als zijn broer twee jaar eerder aan had. Never not THAT mom. Moederdag uitgespeeld: check.
Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Schoonmoeders… do we need to say more? Je hebt soms geluk met een ontzettend lieve schoonmoeder, en soms de pech met een schoonmoeder from hell. Die van Annissa zit er ergens tussenin, maar komt soms op zijn zachtst gezegd wat onhandig uit de hoek.