Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ik las deze week dat er in Baarn ophef is ontstaan omdat een buurman van een kinderdagverblijf het daar vreemd vond dat de plaatselijke peuters buiten liggen te slapen. De man belde de krant omdat hij ‘zich kapot was geschrokken’. ‘Hij had het er ook met anderen over gehad en die vonden het ook allemaal niet normaal,’ zo werd de arme ziel geciteerd. Eerder werd elders door een vrouw al eens de politie gebeld bij het zien van kleine kinderen die op het speelterrein van een opvang in slaapboxen werden gelegd. Het is vast helemaal goedbedoeld, maar man man man, hoe kortzichtig en hoe ver van onze natuur kun je afgedreven zijn?
Lees ook –Patricks slaaptekort vraagt om een schokexperiment >
Natuurlijk is het supergezond voor die kleintjes om in de buitenlucht te slapen. Dat hebben we gedaan sinds we neanderthalers waren en als een ouder met de kinderwagen op stap gaat, doet zo’n ingepakt ukkie niet anders. Verbinden met de natuur, de wind langs je wangen, frisse lucht inademen, ik wens het iedereen toe.
Toen mijn kinderen op de ‘dagis’ zaten in een afgelegen Zweeds bos, zo heet daar het kinderdagverblijf, lagen ze iedere dag buiten te slapen. Urenlang. Dat doen ze in Scandinavië zelfs tot min tien graden Celsius. Min tien! Wat zou die brave buurman daar van vinden? Lekker ingestopt en aangekleed uiteraard in van die comfortabele skipakjes. Ik vind het nog steeds een prachtig gezicht, zo’n rij met acht, negen, tien kinderwagens met slapende baby’tjes en peuters erin op het schoolplein.
“Dat doen ze in Scandinavië zelfs tot min tien graden Celsius. Min tien! Wat zou die brave buurman daar van vinden?”
Aan alles zie en voel je; dit is gezond. De rode wangetjes, de uitgerustheid als ze daarna allemaal het bos in gaan met de begeleiding, buiten zijn, dichtbij de basis, de natuur. Geen hond die zich daar afvraagt of ‘in de buitenlucht slapen’ wel verantwoord is. In tegendeel.
Onderzoek heeft uitgewezen dat buiten slapen zorgt voor uitgebalanceerde gezondere kindjes, betere immuunsystemen en diepere slaapervaringen. Zijn we hier onze basis – het een zijn met de natuur en de
weerselementen – een beetje aan het kwijtraken? Djedum, ja, laten we meteen ook alle tenten en campings verbieden!
Ik kan er echt verontwaardigd over worden, merk ik. Beter bellen we voortaan de krant als er iemand de drive through van een fastfoodketen in rijdt voor een gefabriceerde burger met bij wijze van spreken 85 kleur- en smaakstoffen erin (en ja, aan die burgers maak ik mezelf ook weleens schuldig) of als er in Den Haag bepaald wordt dat de verkoop van vapes met fruit- of appeltaartsmaak nog wel even door mag om de voorraden bij de leveranciers op te maken. Dat gaat pas ten koste van de gezondheid van onze
kinderen. Daar begrijp ik werkelijk nul komma nada van. Weg met die ziekmakende, smaakmisleidende gore troep!
Ik houd me maar vast aan het gegeven dat er in ons land steeds meer kinderdagverblijven zijn die aan buiten slapen voor hun baby’s en peuters doen. Zouden veel volwassenen eigenlijk ook eens moeten doen; gewoon tijdens kantoortijd. Even een uurtje slapen in de buitenlucht, blote voetjes in het gras, beetje mediteren in het groen, een wandeling langs de branding, in het bos of een park om de hoek. Dagelijks even aarden en inchecken bij moeder natuur en daarna weer knallen op de werkvloer. Dat zou een hoopstress en gezeik schelen vandaag de dag.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.