Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Mignon (34) woont samen met Lucas (37). Samen hebben ze twee zonen: Michaël (6) en David (3).
Mignon: “Vanaf het moment dat mijn vader Michaël in zijn armen hield, een uur na zijn geboorte, sloten de twee een verbond waar niemand meer tussen kwam. Ik groeide op met een zus, voor mijn vader was Michaël de zoon die hij nooit had gekregen. Samen met de trein, naar de dierentuin, vissen in de vaart achter het huis van mijn ouders; je kunt het zo gek niet bedenken, of mijn vader nam hem op sleeptouw. Niet mijn vriend, maar mijn vader leerde Michaël fietsen.
Ook met David is mijn vader close. Maar die is een stuk jonger en zich nog niet echt bewust van de bijzondere rol die mijn vader speelt in hun leven. Michaël kan ook meer, dus is hij in de praktijk vaker op pad met opa – ook omdat David tot voor kort nog borstvoeding kreeg. Die was bij Michaël nooit gelukt, dus zat hij minder aan me vast. Mijn vader warmde net zo makkelijk een fles op als hij hem leerde voetballen.
Lees ook
Irene kreeg borstkanker: ‘Ik voelde me schuldig dat ik er niet voor mijn zoon (5) kon zijn’ >
Een paar maanden geleden kregen we te horen dat mijn vader ongeneeslijk ziek is. De kanker waar hij negen jaar geleden tegen vocht, is terug. Zijn gezondheid gaat hard achteruit en de artsen geven hem nog een halfjaar. De kinderen zien me soms huilen. Toen Michaël onlangs vroeg wat er was, vertelde ik eerlijk dat ik verdrietig was omdat opa ziek is. ‘Hij wordt vast snel weer beter, mama’, zei Michaël. ‘Dan ben je vanzelf weer blij.’
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen te vertellen dat opa niet meer beter wordt. Hij is als een tweede vader voor hem. Toch zal ik er een keer aan moeten, want als mijn vader er van de ene op de andere dag niet meer is, zonder waarschuwing, is dat waarschijnlijk nog traumatischer voor de kinderen. Moet ik ze nu al inlichten? Dan leeft met name Michaël met een naderend onheil dat nog tijden kan duren. Of kan ik beter wachten tot het laatste moment?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).