Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Mignon (34) woont samen met Lucas (37). Samen hebben ze twee zonen: Michaël (6) en David (3).
Mignon: “Vanaf het moment dat mijn vader Michaël in zijn armen hield, een uur na zijn geboorte, sloten de twee een verbond waar niemand meer tussen kwam. Ik groeide op met een zus, voor mijn vader was Michaël de zoon die hij nooit had gekregen. Samen met de trein, naar de dierentuin, vissen in de vaart achter het huis van mijn ouders; je kunt het zo gek niet bedenken, of mijn vader nam hem op sleeptouw. Niet mijn vriend, maar mijn vader leerde Michaël fietsen.
Lees verder onder de advertentie
Ook met David is mijn vader close. Maar die is een stuk jonger en zich nog niet echt bewust van de bijzondere rol die mijn vader speelt in hun leven. Michaël kan ook meer, dus is hij in de praktijk vaker op pad met opa – ook omdat David tot voor kort nog borstvoeding kreeg. Die was bij Michaël nooit gelukt, dus zat hij minder aan me vast. Mijn vader warmde net zo makkelijk een fles op als hij hem leerde voetballen.
Een paar maanden geleden kregen we te horen dat mijn vader ongeneeslijk ziek is. De kanker waar hij negen jaar geleden tegen vocht, is terug. Zijn gezondheid gaat hard achteruit en de artsen geven hem nog een halfjaar. De kinderen zien me soms huilen. Toen Michaël onlangs vroeg wat er was, vertelde ik eerlijk dat ik verdrietig was omdat opa ziek is. ‘Hij wordt vast snel weer beter, mama’, zei Michaël. ‘Dan ben je vanzelf weer blij.’
Lees verder onder de advertentie
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen te vertellen dat opa niet meer beter wordt. Hij is als een tweede vader voor hem. Toch zal ik er een keer aan moeten, want als mijn vader er van de ene op de andere dag niet meer is, zonder waarschuwing, is dat waarschijnlijk nog traumatischer voor de kinderen. Moet ik ze nu al inlichten? Dan leeft met name Michaël met een naderend onheil dat nog tijden kan duren. Of kan ik beter wachten tot het laatste moment?”
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.