‘Mijn vriend wil een kind, maar ik ben gesteriliseerd, hoe ver ga ik?’

Jorinde Benner

24 januari, 2024 - 20:00

Leestijd: 2 minuten

Petra (40) heeft twee kinderen (8 en 11) en is sinds twee jaar samen met Floris (41).

“Mijn leven lang droomde ik van drie kinderen. Het was me niet gegeven; toen mijn kinderen drie en zes waren, gingen hun vader en ik uit elkaar. Ik was 35, en mijn kinderwens weliswaar niet compleet, maar mijn leven eindelijk wel. Mijn kinderen en ik zouden met z’n drieën doorgaan, met een omgangsregeling met hun vader, en daar was iedereen tevreden mee. Toen ik voor een baarmoederoperatie onder het mes moest, liet ik me meteen maar steriliseren. Ik zag geen nieuwe kinderen in mijn toekomst. Een omgangsregeling voor mijn tweede bestaande was me complex genoeg.

Lees ook ‘Mijn schoonzus beviel van mijn dochter’ >

Een derde kind

Toen kwam ik Floris tegen. Een vlam uit mijn verleden en met een daverende kinderwens. Hij was er vanaf onze eerste, hernieuwde ontmoeting eerlijk over: hij zag zijn toekomst niet zonder kinderen van hemzelf. De liefde was sterker dan de praktische overwegingen. En nu zitten we met een dilemma. Want ik kan geen kinderen meer krijgen. Door middel van ivf zou een bevruchting nog mogelijk zijn. Maar na mijn baarmoederoperatie is de kans klein dat ik nog een kind kan dragen. Onze enige optie lijkt dus een draagmoeder. Ik ben inmiddels veertig, ik heb twee gezonde kinderen. Met Floris zou ik zeker een derde willen, maar ik realiseer me ook de ethische dilemma’s; vanuit onze beweegredenen nog een kind op de wereld zetten is best egocentrisch. Bovendien: tegen de tijd dat we een draagmoeder vinden, zijn we weer jaren verder. Hoe ver moeten we gaan in onze kinderwens? Ik wil Floris de zijne niet ontzeggen, maar we willen onze liefde ook niet kwijt.”