Beeld: Pexels
Sinds de dochter van Malou naar school gaat, heeft ze nog geen woord gezegd. Ze twijfelt nu: moet ze nog wennen of heeft Malou haar niet goed genoeg voorbereid? Waarom praat ze niet op school?
Malou: “Met een brok in mijn keel kijk ik naar mijn dochter, die in stilte naast een groepje kinderen speelt. Het is haar derde week op school, en nog steeds heeft ze geen woord gezegd tegen haar klasgenootjes. Niet omdat ze niet kan praten – thuis kletst ze honderduit – maar omdat ze niet durft. Ik wist dat ze verlegen was, maar ik had niet verwacht dat dit zou gebeuren.
Mijn dochter is mijn enige kind. Vanaf het moment dat ze geboren werd, was ze altijd dichtbij me. Geen kinderopvang, geen peuterspeelzaal. Gewoon samen, thuis. Ik vond het heerlijk. Onze band is warm en intens. Ze kon uren bij me op schoot zitten, met haar kleine handjes om mijn vingers gevouwen.
Ik vond het fijn dat ik haar zelf kon verzorgen, dat ik altijd wist wat ze nodig had. We speelden samen, lazen boekjes, zongen liedjes. Soms gingen we naar de speeltuin, maar als er andere kinderen waren, hield ze zich vaak een beetje op de achtergrond. Ik dacht dat dat vanzelf zou veranderen als ze wat ouder zou worden.
De eerste schooldag was spannend, maar niet zoals ik had gedacht. Ik had verwacht dat ze moest wennen, maar dat ze uiteindelijk zou gaan praten en spelen. Maar toen ik haar na die eerste dag ophaalde, vertelde de juf dat ze de hele dag niks had gezegd. Niet tegen haar, niet tegen de andere kinderen.
Een paar dagen later hetzelfde verhaal. Ze speelde wél, gelukkig. Ze pakte speelgoed aan, knikte als iemand iets vroeg, lachte soms zelfs. Maar woorden? Die kwamen niet. Elke dag vroeg ik voorzichtig: ‘Heb je iets gezegd tegen een klasgenootje?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Maar wil je dat wel?’ Dan haalde ze haar schouders op en kroop tegen me aan.
De juf zei dat het tijd nodig had. Dat sommige kinderen verlegen zijn en langzaam ontdooien. Maar ik begin te twijfelen. Heb ik haar teveel bij me gehouden? Had ik haar eerder aan andere kinderen moeten laten wennen?
Ik voel me schuldig. Had ik haar naar de peuterspeelzaal moeten brengen? Haar meer moeten stimuleren om met andere kinderen te spelen? Ik dacht dat ik het goed deed, dat ik haar een veilige basis gaf. Maar misschien heb ik haar juist onzeker gemaakt?
Elke ochtend als ik haar afzet bij school, zie ik haar worsteling. Ze kijkt naar de andere kinderen, alsof ze wel wíl meedoen, maar niet weet hoe. En dat breekt mijn hart. Toch probeer ik vertrouwen te hebben. In haar. In de juf. In het proces. Misschien heeft ze gewoon wat langer nodig, niet alle kinderen zijn hetzelfde en dat hoeft ook niet, zoals de juf zegt.
De dochter van Rachel was ook erg verlegen. Wil je weten hoe zij haar dochter hielp om het ijs te breken? Je leest haar creatieve manier hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
