Juf Tanja: ‘Ik wil Dylan niet meer in mijn klas hebben’
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Tanja (28) wil Dylan van school sturen.
Vrijdagmiddag. Zojuist ben ik uit mijn dak gegaan bij de directeur. Ik heb haar gezegd dat ik een leerling niet meer in mijn klas wil hebben. Ik zie het als een nederlaag en voel me schuldig tegenover Dylan. Hij heeft zichzelf niet gemaakt. Maar het is op.
Speciaal onderwijs
De directeur begreep me. Het is duidelijk dat Dylan naar het speciaal onderwijs moet, maar dan moet de school zo’n zevenduizend euro per jaar betalen. Als Dylans afwijking vóór groep vier was vastgesteld, had dat de school niets gekost. Blijkbaar hebben de kleuterjuffen zitten suffen. Dat waren overigens niet onze eigen kleuterjuffen, maar die van Dylans vorige school. Die school heeft ons niet verteld dat Dylan met een diepgaand probleem kampt. De vorige directie gaf ons mee dat hij bij hen nogal vaak op de gang had gestaan en dat zijn ouders hem daarom een nieuwe start wilden laten maken. “Alsjeblieft, probeer het nog een tijdje”, zei de directeur. “We hebben gewoon geen budget.”
Kinderen hadden nachtmerries
In het begin van het jaar was Dylan nog beleefd. Hij werkte geconcentreerd en tekende futuristische gebouwen. Met die werkhouding stak hij zijn klasgenoten aan. Dat kwam goed uit, want zijn medeleerlingen hadden een trauma. Hun vertrouwde, lieve juf Brenda had anderhalf jaar geleden borstkanker gekregen. De klas had vaak naar haar geschreven in het ziekenhuis. In de lente stond Brenda op het punt weer te gaan werken. De klas had de welkom-terug-liedjes al ingestudeerd. Toen was Brenda plotseling gestorven aan een complicatie. Het had veel impact gehad op haar leerlingen. Kinderen hadden nachtmerries, hun schoolresultaten holden achteruit.
Lees ook – ‘Mijn zoon is een pestkop’ >
Dylan trapte ruzie om niks
Na de zomervakantie probeerde ik het evenwicht te herstellen. Ik zette een foto van Brenda in de vensterbank, elke maandag staken we een kaarsje voor haar aan. Na anderhalve maand had ik de sfeer er weer een beetje in. Toen begon Dylan, de koning van de klas, zich te ontpoppen als een terrorist. Blijkbaar had hij zich weten in te houden om een goede indruk te maken. Nu waren de wittebroodsweken voorbij. Op het schoolplein trapte hij ruzie om niks. Hij sloeg kleinere kinderen, pakte een jongen zijn mobieltje af en gooide het op de grond. In de klas praatte hij gewoon hardop, als iedereen zat te werken. Toen ik hem een keer corrigeerde schold hij me uit voor kutwijf.
Vlag uithangen als ik van hem af ben
De andere kinderen vonden Dylan cool, omdat hij zich nergens iets van aantrok. Ze deden hem na, de sfeer werd steeds broeieriger in de klas. Op een dag gooide Dylan een puntenslijper naar de foto van Brenda. Het glas brak. Zijn klasgenootjes zaten als aan de grond genageld. Toen werden ze boos. Dylans gezag brokkelde af, in de pauze loopt hij alleen. Helaas is hij sindsdien nog onhanteerbaarder, alsof hij op ramkoers ligt. Het is heel sneu, speciaal onderwijs zou hem zo ten goede komen. En mij ook, ik zal de vlag uithangen als ik van hem af ben en ben in staat met de pet rond te gaan om die zevenduizend euro per jaar te betalen.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.