Juf Emma verrast jarige Abe (5) na een groot verlies: ‘Ik wil extra mijn best voor hem doen’

Als kleuterjuf weet je als geen ander hoe belangrijk een verjaardag voor een kind is. Een stralend gezichtje in de mooiste prinsessenjurk of het stoerste superheldenpak, een moeder die erachteraan holt met de meest fantastische traktaties die met veel inspanning zijn gemaakt; het hoort er gewoon bij.

Feestmuts

Ik sta erom bekend dat ik de mooiste mutsen maak voor de jarige jobs. Het hele jaar door spaar ik plaatjes, lintjes en andere frutsels om een waar kunstwerk te maken. Ik heb er misschien zelf nog wel het meeste plezier in.

Vandaag wordt Abe uit mijn klas vijf jaar. Ik wil extra mijn best voor hem doen; hij heeft net zijn vader verloren bij een verkeersongeluk. Zijn moeder, Caroline, is achtergebleven met vier kinderen, Abe is de jongste. Door het verdriet kan Caroline weinig aandacht opbrengen voor verjaardagen.

“Door het verdriet kan zijn moeder weinig aandacht opbrengen voor verjaardagen”

Ik heb erg mijn best gedaan op zijn muts. Abe is fan van Po, de kleinste Teletubbie, met z’n stepje. Net als mijn dochter Lara toen ze kleiner was. Lara vroeg voor haar vierde verjaardag een Po-step. Om zelf op te steppen, dachten wij. Hij was niet te koop in reguliere winkels, mijn man zocht heel het internet af om er toch een te vinden, en het lukte.

Maar toen we ons super-cadeau gaven was Lara helemaal niet blij. Wij snapten er niets van. Wat bleek: ze wilde een ministep voor haar Po, de pop, en niet voor haarzelf. Ze heeft haar Po-step nooit gebruikt.

Lees ook – Verjaardagsblunder: ‘Op verjaardagspartijtjes wordt voortaan alleen nog geknutseld’ >

Piepklein stepje

Met mijn dochters verhaal in het achterhoofd knutsel ik een piepklein plastic stepje voor Po, met kleine bandjes die ik heb gekocht in een speelgoedwinkel. Die bevestig ik met een kleefstrip op Abes muts. Maar wat blijkt? Abe is niet op school, hij is ziek. Dan ga ik hem de muts maar thuis brengen, besluit ik.

Als ik arriveer bij Abes huis doet Caroline open. Ik zie een vermoeide, onverzorgde vrouw. Een schaduw van de oude Caroline, die er altijd goed uitzag. Abe zie ik op de bank liggen. “Juf!” roept hij blij verrast. Caroline legt uit dat Abe al de hele dag suffig is. “Misschien helpt dit een beetje”, zeg ik en ik geef de muts aan Abe. “Kijk Abe, de step van Po!” zeg ik. Hij slaakt een kreet van enthousiasme en haalt meteen zijn knuffel-Po onder de deken vandaan. Hij pakt de step van de muts en zet Po erop.

“Ik zie een vermoeide, onverzorgde vrouw. Een schaduw van de oude Caroline, die er altijd goed uitzag”

Caroline kijkt me dankbaar aan. “Ik heb nog geen cadeau voor hem kunnen kopen”, zegt ze met tranen in haar ogen. Ik pak haar vast en zeg: “Ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat ik dit heb kunnen doen.”

Cadeau

Als ik naar huis rijd bel ik Lara, nu tien jaar oud. Ze leeft heel erg mee met Abe, die zijn vader heeft verloren. Als ze hoort dat zijn moeder nog geen cadeau voor hem heeft gekocht zegt ze: “Kun je hem niet mijn Po-step geven? Die ligt nog op zolder.”

Ik vind het een lumineus idee. Een betere bestemming voor de step kan ik niet bedenken. Ik bel meteen Caroline, met de mededeling dat ik de volgende dag nog een verrassing kom afgeven. Nu maar hopen dat Abe er blijer mee is dan Lara toen ze vier werd.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.