Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Olivia (23) geeft les aan groep vijf.
Dinsdagochtend. De achtjarige Steven staat aan mijn bureau met een bosje bloemetjes. “Voor u, juf,” zegt hij verlegen, “zelf geplukt.”
Ik kan hem wel zoenen. En daar raak ik meteen van in verwarring. Zoals ik vaker in verwarring raak van Steven.
Toen hij voor het eerst mijn klas binnenliep, kreeg ik een schok. Hij lijkt als twee druppels water op mijn ex-vriend Boet. Groene ogen, rode krullen.
Ik heb het een halfjaar geleden uitgemaakt met Boet. Niet omdat ik niet meer van hem hield, maar omdat ik het gevoel had dat hij te weinig van mij hield. Boet is een thrillseeker. Hij duikt solo, beklimt zonder touwen de engste bergen, skiet alleen buiten de piste, al
wijs ik hem tien keer op prins Friso. Ik was altijd bang dat hem iets overkwam. Hij deed nooit een druppel water bij de wijn. Ik concludeerde dat hij beter af was met een vrouwelijke sportieveling, en ik met een man die van voetballen hield en een biertje in de kroeg. Boet vond het tot mijn verbazing verschrikkelijk dat ik het uitmaakte. En ik bleef bang dat hem iets overkwam als hij weer eens naar de Kilimanjaro afreisde.
Mijn verdriet begon net een beetje te slijten toen Steven mijn klas binnenstapte. Als ik hem zie, wordt mijn liefde voor Boet opgerakeld.
Lees ook
Column Anke: Verliefd >
Steven is in ieder geval verliefd op mij. Of iets wat erop lijkt. Hij kijkt naar me met sterretjes in zijn ogen. Als hij een stripfiguur was geweest, had-ie een tekstballon boven zijn hoofd gehad met hartjes erin. En nu brengt hij me bloemen. Dat heeft Boet nog nooit gedaan, denk ik vertederd. Potverdorie, nu doe ik het weer, Steven vergelijken met Boet. Van de weeromstuit reageer ik onaardig. “Steven, ik heb die bloemen in het stadspark zien staan. Heb je ze daar geplukt?” Hij knikt. “Dat mag je nooit meer doen”, zeg ik. Steven druipt af met de staart tussen de benen.
Nu heb ik er genoeg van. Wat kan Steven eraan doen dat hij rode krullen en groene ogen heeft? Ik loop naar hem toe en zeg: “Steven, ik vind het wel hartstikke lief, die bloemen.” Hij kijkt blij.
’s Avonds bel ik in een opwelling Boet. Misschien in de hoop dat hij iets stoms zegt, waardoor ik voorgoed van hem ben verlost. Hij neemt meteen op. “Zit je op een berg?” vraag ik. “Nee, in de kroeg met een biertje,” zegt hij. “En ik kijk naar voetbal. Dat wilde je toch?” Ik smelt. “Olijfje, ik mis je zo”, zegt hij. Hij klinkt geëmotioneerd. “Als ik bij je terug mag komen, zal ik nooit meer enge dingen doen.” Ik probeer afstandelijk te lijken, maar het heeft geen zin. “Kom maar,” zeg ik. We lachen, we huilen, we vrijen als nooit tevoren.
De volgende dag kan ik Steven wel zoenen. Maar nu uit dankbaarheid.
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.