Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Lily (31) woont samen met Bram en is (bonus)moeder van Sophie (6) en Philou (1):
“Ik weet het nog als de dag van gister: dat mijn schoonzus op de stoep stond met een cadeautje vanuit Vietnam. Ze kwam die dag op Sophie passen, de toen driejarige dochter van mijn vriend met wie ik een klein jaar samen was. Lang genoeg om al stapelgek op die kleine te zijn, iets te kort om te weten dat cadeautjes altijd bestemd zijn voor kinderen in het leven van een (bonus) moeder. Ik dacht namelijk nog, heel naïef of gewoon oerstom, dat ze iets voor míj had meegenomen. Bijzonder vond ik dat, want zo goed kenden we elkaar nog helemaal niet. Ze zei er nog bij dat het wat aan de kleine kant kon zijn, omdat ze de maten daar maar lastig in te schatten vond.
Ze bleek een vestje mee te hebben genomen waarvan ik inderdaad twijfelde of het paste. Misschien rekte het mee. Misschien was het een crop top? Hoe dan ook, het leek me vooral onbeleefd om het meteen weg te leggen. Ik bedoel: helemaal meegenomen uit Vietnam! Voor mij! Dus ik trok het aan. Of deed een poging daartoe. Lang verhaal kort: géén stretch. Mijn arm zat gevangen in de mouw die loeistrak om mijn kipfilets sloot. Toch zette ik door – met één arm erin was ik toch al halverwege – waardoor de stof op mijn rug kraakte en kraakte. Bloedheet kreeg ik het ervan. Nog even en het vestje zou scheuren. Dat zag mijn schoonzus ook, dus merkte ze droogjes op: ‘Als jij ’m past, past Sophie de kimono zeker.’
Mijn arm zat gevangen in de mouw die loeistrak om mijn kipfilets sloot. Toch zette ik door
Geen vestje dus, maar een kimono voor een fucking peuter! Ik schaamde me kapot. Zeker omdat de desbetreffende peuter al die tijd gewoon naast me stond. Natuurlijk was het een cadeautje voor haar kleine nichtje! Hoe kon ik daar nou niet aan gedacht hebben? Het liefst verdween ik direct naar mijn werk, maar eerst moest ik me nog uit het ding zien te wurmen. Ik kwam er met knalrood hoofd en net geen kleerscheuren vanaf.
Inmiddels zijn we al jaren en heel veel kindercadeaus verder, maar in de familie lachen ze er nog om. Zeker mijn schoonzus. Toen ik net was bevallen van Philou en ik een lief boxpakje van haar kreeg, zei ze meteen: ‘De maat vond ik lastig inschatten. Dus misschien moet je ’m eerst zelf maar even passen…’”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
