Beeld: Shutterstock
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Bente is samen met Rob en zwanger van hun eerste kindje:
“Rob, geboren met latten onder zijn voeten, keek er al het hele jaar naar uit: wintersport, samen. Het leek hem zo leuk die passie te delen. Ik, met een grafhekel aan kou en ook al geen voorliefde voor sport, íéts minder. Maar je probeert weleens wat in de naam der liefde. Ik maakte me geen illusies: een zwarte piste
leek me een mission impossible, maar met een lesje vooraf zou ik toch zeker wel pizzapuntend naar beneden komen? Mijn ervaring op de plaatselijke skischans was niet je van het – ik zag de borstelbaan vaak van akelig dichtbij – maar, zo zei Rob, in de echte sneeuw zou het makkelijker zijn.
Lang verhaal kort: ook in de Zwitserse sneeuw bleek ik geen talent. Mijn benen maakten tientallen gerechten, maar de pizza was er geen van. Ondertussen werd ik links en rechts ingehaald door kinderen die in het echte leven nog niet eens naar school gingen, maar het skiklasje zo te zien al hadden uitgespeeld. Ik vond de babyheuvel al spannend, maar wilde me niet laten kennen. Dus hup, met die sleeplift verder naar boven. Hoe hoger ik kwam, hoe enger ik het vond. Rob, op het liftje voor me, stak nog zijn duim naar me op alsof ik een soort skigodin was. Ik grijnsde wat maniakaal terug. Ik wilde koel overkomen, maar in mijn hoofd was er blinde paniek. ‘Straks moest ik loslaten, me nonchalant van dat ding laten glijden…’
Ondertussen werd ik links en rechts ingehaald door kinderen die in het echte leven nog niet eens naar school gingen, maar het skiklasje zo te zien al hadden uitgespeeld
Je hebt mensen die vechten, mensen die vluchten, en mensen die gewoon niets doen. Ik doe blijkbaar dat laatste. ‘Loslassen, loslassen’, werd er wel geroepen, maar ik bevroor. Het punt om los te laten lag inmiddels achter me, en het heuveltje waarop de lift z’n draai naar beneden maakte recht voor me. Ik klapte op het gevaarte van keihard ijs en werd nog een paar meter naar beneden gesleurd. Bungelend aan dat anker met nog één ski. De lift werd stilgezet, zodat Rob me eruit kon plukken. Hij lachen, ik huilen. Moesten we naar de dokter, nog geen drie uur na aankomst! Was ik een zwaar gekneusde voet en wat blauwe plekken rijker, Rob een illusie armer. Skiën zat er voor mij niet meer in, dus moest de arme ziel alsnog in z’n eentje de piste af.
Sommige passies moet je niet willen delen, weet nu ook Rob. Al moet ik toegeven, samen après-skiën ging ons wél goed af.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.