Soms heb je van die dagen waarop alles fout gaat. Waarop je hoofd overloopt, je kinderen elkaar in de haren vliegen en het weer je net dat laatste beetje geduld ontneemt. En soms – hoe afschuwelijk ook – vergeet je op zo’n dag iets wat je nooit voor mogelijk had gehouden.
Ilse, moeder van Tara (10), Mia (7) en Sepp (3): “Ik was met mijn drie kinderen boodschappen gaan doen. Mijn dochters van tien en zeven, en mijn jongste, een zoontje van drie. Het regende pijpenstelen en de wind sloeg de autodeur bijna uit mijn handen toen ik probeerde de zware boodschappentassen in de kofferbak te proppen. Ondertussen maakten de meiden ruzie over iets volstrekt onbenulligs. Ik riep boos: ‘In de auto, nu!’
Geïrriteerd en nat tot op mijn ondergoed stapte ik achter het stuur. Terwijl ik de deuren dichtgooide, hoorde ik een van de meiden hysterisch huilen op de achterbank. Mijn hoofd suisde. Alles in mij schreeuwde: naar huis, nú. Ik startte de motor, zette een rustgevend muziekje aan en reed weg. De regen tikte op de ruiten en mijn hartslag daalde langzaam.
Totdat ik op de snelweg ineens achterom keek. Even checken of ze elkaar inmiddels niet gewurgd hadden. Mijn hart stond stil: de kinderstoel van mijn zoon was leeg.
Een kille golf schoot door mijn lijf terwijl de realisatie binnenkwam. Ik had hem niet in de auto gezet. Wat er daarna gebeurde, weet ik nauwelijks nog. Alles ging op automatische piloot. Ik ramde de eerste afslag in, keerde direct om en scheurde terug naar de parkeerplaats. Mijn vingers trilden aan het stuur, mijn hele lijf stond strak van paniek. Mijn hoofd raasde met gedachten: wat als iemand hem heeft meegenomen? Wat als hij de weg is opgelopen?
Toen ik de parkeerplaats opreed, zag ik hem direct. Mijn kleine ventje stond met betraande wangen hand in hand met een ouder echtpaar. Ik sprong de auto uit en rende op hem af. Het stel glimlachte geruststellend. ‘We dachten al: die komt snel terug’, zei de vrouw. Ik bedankte ze wel honderd keer, terwijl ik mijn zoon stevig tegen me aan drukte.
Die avond heb ik zelf het hardst gehuild. Van opluchting en schuldgevoel. Maar ook liefde. Liefde voor mijn kinderen, die me soms tot waanzin drijven, maar zonder wie ik geen seconde wil zijn.”
Anouk was hulpouder bij een schoolreisje. En dat ging in recordtempo mis, want ze was een kind kwijt. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat een feestelijke dag had moeten worden, eindigde in lichte mineur bij de familie Jelies in de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren. Vier van de jongste kinderen zijn jarig, en dus had Janneke (42) samen met haar oudste dochters flink uitgepakt voor een groots verjaardagsfeest. Voor 214 euro werd er geshopt en […]
Niemand minder dan Kim Kötter, Jaap Reesema en hun drie zonen schitteren op de cover van het Kek Mama zomerbroek. Daarin vertellen ze openhartig over het gezellig drukke leven met hun drie jongens, het spannend houden van hun relatie en de moedermaffia.
Soms denk je dat je alles onder controle hebt. Tot het moment dat Moeder Natuur besluit: nu is het tijd. Niet straks. Niet morgen. Maar nu op je babyshower.
Een zekerheid met tieners is toch wel dat ze niet meer weglopen, zoals peuters en kleuters daar nog weleens een handje van kunnen hebben. Tenminste, dat dacht Jolijn. Tot haar oudste dochter Fem ineens spoorloos verdween op een cruisechip.
Een babyshower: je regelt het met alle liefde voor de zwangere, zo ook Nancy voor haar schoonzusje. Je stuurt de uitnodigingen, je verzint de spelletjes, je verzamelt alle babyfoto’s van de genodigden… En je bedenkt natuurlijk het gezamenlijke cadeau.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
