Ze wist niet wat ze meemaakte, toen vijftien vriendinnen blogger Rachel Garlinghouse overvielen met een babyshower. Rachel was namelijk niet zwanger. Maar: ze verwachtte wel een adoptiekindje – ooit.
Lees verder onder de advertentie
In lange afwachting van haar kind voelde Rachel zich meer dan eens overschaduwd door andere moeders en over het hoofd gezien, schrijft ze. ‘Elke herinnering aan het feit dat je geen moeder bent, tijdens dat traject, is een marteling. Overal zie je baby’s. En mijn vriendinnen kozen ervoor om me toch in het zonnetje te zetten, als moeder van de baby die ik ooit zou adopteren.’
Lees verder onder de advertentie
Slopend
Wachten op een adoptiekind is slopend, omdat je nooit weet wanneer je kind komt, vertelt Rachel. ‘Het kan weken duren, maanden, en zelfs jaren. En ondertussen verbijt je je wanneer je zwangere vrouwen hoort klagen dat ze een jongen krijgen, in plaats van een meisje. Weten mensen wel dat één op de acht stellen te maken heeft met onvruchtbaarheid? Dat er stellen zijn die een kindje verloren? Hóeveel ouders een moord zouden doen voor een kind?’
Lees verder onder de advertentie
Er zijn geen negen maanden zwangerschap, hormonen en voorbereiding, vervolgt ze. Niemand leeft met je mee in de wachttijd die in de plaats komt voor een zwangerschap, wanneer je adopteert. ‘En juist dáárom is een babyshower voor adoptiemoeders zo waardevol. Ik had het nodig om me voor te bereiden op het moederschap. En – hoe raar het misschien ook klinkt – me onderdeel te voelen van de moederwereld.’
Nog geen jaar na haar babyshower, rinkelde de telefoon van haar man. Er was een meisje geboren. Wilden zij misschien de ouders zijn? ‘Inmiddels hebben we vier kinderen, allemaal geadopteerd. En voor allemaal hebben we gretig gebruik gemaakt van de cadeautjes die we kregen tijdens onze babyshowers – ja, we kregen er meerdere.’
Lees verder onder de advertentie
Rachel benadrukt dus maar: ‘Zie ons niet over het hoofd, de moeders die een kind verwachten via adoptie of draagmoederschap. We zien er niet zwanger uit, maar in ons hart zijn we net zo zwanger als vrouwen die hun kind in hun buik dragen.’
Met twee vaders in je leven wordt Vaderdag ineens een iets complexere puzzel. Voor Nino van der Meijde (19) is het wel glashelder wie die rol écht vervult. Hoewel zijn biologische vader niemand minder is dan Octave ‘Okkie’ Durham, de man achter de beruchte Van Gogh-roof, ligt zijn hart bij Andy van der Meijde (46).
Elke generatie moeders denkt stiekem dat zij het echt anders doet dan de vorige. En dat klopt ook best. Waar oma nog geloofde in “niet lullen maar poetsen”, en onze eigen ouders ineens álles gingen overanalyseren, blijken Gen Z-ouders hun eigen route te kiezen.
Emotionele intelligentie zie je niet terug in een rapport, maar in kleine dagelijkse momenten: hoe een kind met gevoelens omgaat, hoe het speelt, rust zoekt of contact maakt.
Thijs Boermans zit midden in de babybubbel én de liefdesfase. Samen met Anna Nooshin geniet hij volop van het gezinsleven met dochter Nala, die in februari 2024 werd geboren.