Persoonlijk

‘Van föhn tot goed boek: deze spullen liggen stof te happen sinds ik moeder ben’

14:20 | 21.2.2019
column-malu

Malu kan zich sinds het moederschap niet heugen wanneer ze voor het laatst een boek heeft doorgebladerd. En dat geldt voor nog wel meer dingen, trouwens.

  1. Tja, boeken. Staat interessant hoor, zo’n stapel Hendrik Groen, Saskia Noort en Jacques Hamelink op m’n nachtkastje, maar als ik realistisch ben weet ik dat ik na één bladzijde mijn focus kwijt ben. Óf door een kind dat stante pede mijn aandacht wil óf doordat ik in slaap val.
  2. Zelfde verhaal met badolie. Of badparels. Want hoewel ik me keer op keer voorneem nu eens écht me-time te nemen met bubbels en - daar is-ie weer - een goed boek, komt het er, nou ja, nooit van.
  3. Oorbellen en kettingen? Die leg ik sinds kort achter slot en grendel als ik in de weer ben met Het Grijpgrage Kind. Er hoeft maar iets in z’n gezichtsveld te verschijnen en hij rukt eraan alsof z’n leven ervan afhangt. 
  4. Om precies diezelfde reden draag ik dus ook nooit meer een bril - meteen kwijt dat ding.
  5. Nagellak heb ik nog wel geprobeerd, maar toegegeven: als je kunt kiezen tussen zo’n tijdrovende klus als je nagels lakken en pakweg een halfuur je ogen dichtdoen… dan weet ik het wel.
  6. Lippenstift. Begin ik ook niet meer aan op een doordeweekse dag. M’n kind hoeft maar naar me te kíjken en ik voel al het intense verlangen ‘m een stortvloed aan kusjes te geven. Denken mensen door al die rode vegen op z’n wangen vast dat ik ‘m wat aandoe.
  7. En de föhn: mag blij zijn als ik m’n haar überhaupt kan wássen…
  8. Mijn fiets? Staat al eeuwen stof te happen in de berging. Niet dat ik niet wíl fietsen, het weer zat gewoon niet mee de laatste maanden. 
  9. Daarbij: het is gewoon veel praktischer om met de kinderwagen boodschappen te doen. Baby slaapt, ik bezorg mezelf geen hernia door het tillen van zware tassen…Win-win. 
  10. Tijdmanagement, dat is the key. Dan heb ik misschien geen mooi gelakte nagels, rode lippen en gestyled kapsel, ik heb wel meer tijd om m’n kind te knuffelen… 
  11. Het huis te fatsoeneren...
  12. Te slapen…
  13. En naar die fijne stapel met boeken te staren.

Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels negen maanden oud.

More content below the advertising

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Ook interessant

MEEST BEKEKEN

Persoonlijk

'Als je kind een klap uitdeelt, moet hij sorry zeggen'

15:40 | 18.3.2019
Beeld: Shutterstock
Beeld: Shutterstock

Slaan, duwen, trekken: kinderen doen het bijna dagelijks. Volgens moeder en blogger Acacia Blixen is het heel belangrijk dat een kind 'sorry' leert te zeggen tegen een ander. 'Ouders moeten daarin het goede voorbeeld geven.'

Buiten spelen

De kinderen van Acacia gaan niet naar school, omdat ze er voor kiest ze thuisonderwijs te geven. Haar kinderen spelen regelmatig met vriendjes die ook niet naar school gaan. ‘We zijn een groepje gestart met kinderen van allerlei leeftijden die samen buiten konden spelen, onder toezicht van een ouder. Ik heb toen één ding aangegeven: dat slaan en duwen niet getolereerd wordt en dat als een kind een ander kind pijn doet, hij zijn verontschuldigingen moet aanbieden.’

More content below the advertising

 

Lees ook:
'Mijn dochter (5) hoeft niet altijd sorry te zeggen' >

 

Zelf oplossen

In praktijk blijkt dat echter niet zo eenvoudig. Het komt nogal eens voor dat één van de kinderen van Acacia een duw of trap krijgt en dat de boosdoener dan verder gaat alsof er niets gebeurd is. ‘Daar stoor ik me enorm aan’, vertelt ze. ‘Soms zegt de ouder van het kind ‘sorry’, namens zijn zoon of dochter, maar zo’n verontschuldiging is niets waard.’ Volgens Acacia moet je het de kinderen zélf te laten oplossen. 'Dus: niet ‘sorry’ zeggen namens je kind, maar het je kind zelf laten zeggen. En wil hij dat niet, omdat hij geen spijt heeft, dan moet hij weg.’

 

Goede voorbeeld

Acacia vindt daarnaast dat ouders het goede voorbeeld moeten geven. ‘Bied zelf je verontschuldigingen aan als je een fout maakt. Als een kind het gewend is om ‘sorry’ te horen van zijn ouders, dan zullen ze het gemakkelijker vinden om zichzelf te verontschuldigen tegenover hun vriendjes. Geef je als ouder niet het goede voorbeeld, dan leert een kind dat het normaal is dat iemand anders de verantwoordelijkheid voor zijn acties op zich neemt.’
 

Bron: Scary Mommy.

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

 

Ook interessant
Persoonlijk

'Gaatjes in de oren van m'n dochter? Ik ben blij dat we daar lang mee hebben gewacht'

15:31 | 18.3.2019
Beeld: Shutterstock
Beeld: Shutterstock

Klik en nog eens klik: in een mum van tijd heb je twee gaatjes in je oren, voor de rest van je leven. Dat lijkt heel vanzelfsprekend voor meisjes, maar volgens Kristen Mae is dat het niet. Zij liet haar dochter zelf bepalen wanneer ze gaatjes in haar oren wilde. 

Traditie

De dochter van Kristen is 9 en heeft sinds een jaar gaatjes in haar oren. Kristen legt op haar blog uit: ‘Veel ouders geven hun dochters oorbellen als ze nog maar een baby of een peuter zijn. Zelf was ik ook een baby toen ik gaatjes kreeg en ik kan me er dus niets van herinneren. Voor sommige ouders is het zelfs een culturele traditie die er gewoon bij hoort. Maar ik heb er heel bewust voor gekozen om onze dochter pas op haar negende gaatjes te geven.’

More content below the advertising

 

Lees ook:
'Waarom ik mijn baby echt geen oorbellen geef' >

 

Eigen keuze

Kristen noemt daar een aantal redenen voor. ‘Ten eerste wilde ik haar geen pijn doen op zo’n heel jonge leeftijd. Bovendien vind ik de standaard die tegenwoordig aan uiterlijk wordt gesteld, onzin. Ik wilde haar geen gaatjes geven omdat het maatschappelijk verwacht wordt om die als jong meisje te hebben.’ Daarnaast vond Kristen het heel belangrijk dat het haar dochters eigen keuze zou zijn. ‘Rond haar vijfde begon ze zich af te vragen waarom haar vriendinnetjes wel gaatjes in hun oren hadden en zij niet. Ik vertelde haar waarom ik had gewacht en ze vroeg me of het pijn zou doen. Ze besloot toen dat ze op haar achtste gaatjes wilde. En zo geschiedde.’

Sindsdien is haar dochter supertrots op haar oorbellen. ‘Waarschijnlijk was het ook gewoon oké geweest als we haar op jonge leeftijd gaatjes hadden gegeven’, zegt Kristen. ‘Maar ik ben toch blij dat we hebben gewacht. De dag dat ze haar eigen keuze maakte – ook al gaat het maar om twee piepkleine gaatjes – was de dag dat ze zich onafhankelijk voelde. Voor haar was het een bewuste keuze waar ze voor altijd trots op zal zijn.’

 

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >

 

Ook interessant