‘Toen mijn kind dít deed, wist ik: hier gaat iets mis’

Waar ik jaren geleden bij het zien van een peuter met een tablet riep dat ik ‘nooit zo’n moeder zou worden’, zet ik mijn eigen kind nu zonder pardon voor een scherm. Heus geen uren – laten we niet overdrijven – maar zeker wel eens per dag. Als ik de was wil ophangen, maar hij alle kleding er weer vrolijk afgooit, bijvoorbeeld. Of als er tijdens het koken ineens een jengelend gevaarte van twaalf kilo aan m’n heup hangt dat niets anders wil dan getild worden.

‘De iPad werkt altijd'

Mack heeft echt wel z’n brandweerauto-, blokkendoos- en kleurboekmomenten, maar hoe gemakzuchtig het ook klinkt: de iPad werkt altijd. En dat is best fijn als je na een drukke dag geen puf hebt om voor die tien minuten alle toeters en bellen uit de kast te trekken.

Lees ook

‘Deze instelling op je smartphone is voor ouders de beste uitvinding óóit' >

‘Te vroeg'

Toch dacht ik één keer: dit moet anders. En dat was die keer dat Mack zelfstandig mijn telefoon van de bank pakte, deze ontgrendelde, de YouTube-app aanklikte, Peppa Pig opzette en daarna ook nog semi-nonchalant met z’n vingertje door de rest van de video’s scrolde. Ineens voelde het alsof hij zelf zijn eigen schermtijd kon bepalen. En ik moet toegeven: dat vind ik nog ietwat vroeg voor een peuter van nog geen 2.

Daarom hou ik mijn telefoon voortaan bij me. Wil Mack een filmpje kijken? Dan zet ík dat voor ‘m op. En door deze fantastische instelling die je scherm blokkeert, kan hij ook niets geks meer aanklikken.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >