Stefan: ‘Ik vind het vreselijk dat mijn dochter op voetbal zit’

“Mijn moeder zegt weleens: ‘In de buik was je al een voetballer.’ En ik denk dat dat wel kan kloppen. Al zolang als ik me kan herinneren ben ik namelijk een voetbalfanaat. Ik speelde op hoog niveau en werd zelfs gescout door een club uit de eredivisie.

Voetbalfanaat

Helaas ging die droom in rook op toen ik op mijn veertiende een ernstige knieblessure kreeg en niet meer kon spelen. Een heel seizoen moest ik revalideren en mijn oude niveau heb ik daarna eigenlijk niet meer behaald. Toch ben ik nooit gestopt met voetballen. Zelfs nu nog sta ik twee keer per week zelf op het veld en heb ik een seizoenkaart van mijn favoriete club.

‘Al zolang als ik me kan herinneren ben ik een voetbalfanaat’

Daarnaast ben ik trainer van het team van mijn zoontje. Hij kan, net als zijn vader, een aardig balletje trappen. Hij speelt met zijn team in de eerste klasse. Ik ben een fanatieke coach en vind het onwijs leuk om die jonge jongens beter te maken. Ik train de meesten al vanaf hun zesde en heb dus een leuke band met het hele team.

‘Pap, ik wil op voetbal’

Wat ik niet had verwacht, was dat voetbal me ook in een lastige situatie kon brengen. Dat gebeurde namelijk een jaar geleden, toen mijn dochter opeens zei: ‘Pap, ik wil op voetbal.’ Tot die tijd zat ze op basketbal, maar ze wilde daar dus mee stoppen om te gaan voetballen. Nu is er alleen één ding waar ik een hekel aan heb en dat is vrouwenvoetbal. Ik bedoel, ik vind het prima dat vrouwen en meisjes voetballen, maar het niveau is over het algemeen gewoon lager dan dat van mannen en ik kijk er niet graag naar.

Dat mijn dochter op voetbal wilde, vond ik dus behoorlijk lastig. Natuurlijk wilde ik haar niet in de weg staan, dus schreef ik haar in bij de club. Al snel kon ze meetrainen. Wel met het jongensteam, want een meisjesteam voor haar leeftijd was er niet.

Lees ook: Sanne is ineens voetbalmoeder: ‘Dat ik zo nodig als een zoutzak op de bank wil liggen, weegt niet op tegen zijn enthousiasme’

Topscoorder

Ik zag er niet erg naar uit om bij haar langs de kant te staan, maar na een paar keer was mijn mening 180 graden gedraaid. Mijn dochter had talent. Ik zag hoe ze jongens uitspeelde en al snel was ze topscoorder van haar team.

Maar terwijl ik als trotse vader langs de kant stond, werd ik opeens geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen. Trainers van de tegenstander die zeiden: ‘Dat meisje moet je makkelijk kunnen hebben, het is maar een meisje.’ Of jongens die elkaar uitlachten als mijn dochter ze van de bal zette. Ik vond het vreselijk.

Bewijzen

Laatst zijn we daarom gaan kijken bij het meisjesteam van een andere club, maar ook daar werd ik niet vrolijk van. Omdat het aantal meisjes gering is, zit er enorm veel niveauverschil tussen. Er lopen er dus altijd wel een paar rond in zo’n team die nog geen bal kunnen raken. Dat leek me voor mijn dochter ook niet leuk.

‘Dat meisje moet je makkelijk kunnen hebben’

Dus blijft ze voorlopig in het jongensteam, waar ze zich niet echt thuis voelt, maar waar het niveau wel goed is. Ergens vind ik het daarom nog steeds vreselijk dat ze op voetbal zit. Ondanks haar talent, is de sport nog zo gericht op jongens, dat ik soms denk dat ze beter een “meisjessport” kan kiezen. Gelukkig heeft ze wel een aardige trainer, die ook inziet dat ze talent heeft, maar toch moet ze zich voor mijn gevoel altijd twee keer zo hard bewijzen. En als ik eerlijk ben, komt dat ook door mannen zoals ik.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.