Sara’s editorial: ‘Geen peutertanden poetsen, geen werk, ik ging richting wellness’

Snoeiharde disco, raam open, blik op oneindig. De veertig minuten heen en terug naar mijn werk is mijn enige tijd in m’n eentje. Soms rij ik gewoon nog een blokje extra door de buurt als er net een nummer opstaat dat ik niet wil missen. (She’s a bad mama jama bijvoorbeeld, ieder z’n guilty pleasure. En ik zie nu pas de titel, kun je nagaan. Ben zo iemand die alleen op de muziek let en nooit teksten hoort.)

Extra genieten als we met z’n vieren zijn

Twee jaar geleden had Mark een hotel voor me geboekt: 24 uur alleen op stap richting ultraluxe wellness. Rigoureus uit de dagelijkse routine van peuters overhalen tot tandenpoetsen en racen op werk. Feest was het. Sindsdien doorbreken we die dagelijkse gang van zaken en gaan we soms ieder met een kind op stap. Ik ga met Ko een nachtje in een hotel in Egmond. In zijn sjieke jasje eten bij een pizzeria, met spelletjes aan tafel en alleen maar aandacht voor hem. Als Mark hem meeneemt voor een weekendje Scheveningen (bungeejumpen en naar de film) geniet ik van tweemaal daags roerei maken met Toon en urenlang spelen op het kleed met zijn krokodil en tijger. Een ander tempo, nieuwe gesprekken en daarna weer extra genieten als we met z’n vieren zijn.

Drie nachten zonder de jongetjes

Mark en ik waren net drie nachten zonder de jongetjes. In no time waren we in ons ritme van voordat we kinderen hadden: om twee uur ’s middags
pas up and running om de deur uit te gaan. Bouwmarkten afstruinen voor alle opknapklussen die we bedacht hebben voor thuis. ’s Avonds zonder
plan door de stad zwerven van cocktails naar snacken aan het water en eindelijk weer eens dansen tot diep in de nacht. Op hele foute disco. Guilty pleasures delen blijft toch het leukst.

In Kek Mama 07-2017 lees je onder andere heerlijke verhalen van moeders die er écht lang op uit trekking in hun eentje.