Natasja: ‘Mijn moeder en ik hebben al een half jaar ruzie om iets ontzettend onbenulligs’

ruzie bom boos kind moodswings stress ontploffingsgevaar schoonmoeder Beeld: Canva
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 3 minuten

Ruzie met je moeder: sommigen moeten er niet aan denken, voor anderen is het al jaren hun realiteit. Natasja en haar moeder kregen ruzie en sindsdien heeft haar moeder haar dochter niet eens kunnen zien opgroeien.

Lees verder onder de advertentie

Natasja (22), samen met Stanley (23), moeder van Djesslynn (7 maanden): “Mijn moeder en ik zijn wel heel close geweest, maar het ging altijd met ups en downs. We hebben allebei een opvliegend karakter en kunnen flink botsen. Het gaat er dan hard aan toe. Maar we zijn nooit lang boos op elkaar geweest. Tot nu dan.

Lees verder onder de advertentie

Huilbaby

Sinds zeven maanden ben ik moeder van de mooiste dochter ooit, onze Djesslynn. Ik hou zielsveel van haar. Maar… Ja, er komt toch een maar. Ik vind het moederschap tot nu toe echt enorm zwaar. Die roze wolk waar mensen het over hebben? Die heb ik niet gekend. Djesslynn kwam huilend naar buiten en is eigenlijk niet meer opgehouden met huilen. Pas sinds een maand wordt het iets minder.

Lees verder onder de advertentie

Wat we ook deden, welke raad we ook opvolgden, ze bleef huilen. We gaan er echt aan kapot, Stanley en ik. Het is zo zwaar en stressvol. Zeker omdat het huilen ook ’s nachts doorgaat… Sterker nog, het lijkt wel of het ’s nachts het ergst is. We doen dus al zeven maanden geen oog dicht. Het is slopend.

Trrrring

Een maand na de bevalling, was ik al helemaal op. Die hormonen, het herstel van de zware bevalling, het niet slapen, het was echt veel. Op een ochtend, nadat ik weer de hele nacht een krijsende baby had staan wiegen, was het eindelijk gelukt. Djesslynn lag in haar bedje. Slapend. Wow! Ik kon wel huilen van geluk. Ik sloop op mijn tenen de kamer uit en toen… TRING! Galmde de deurbel door het huis. Djesslynn schrok wakker en zette het natuurlijk meteen weer op een krijsen.

Lees verder onder de advertentie

Ik was woedend! Ik stormde naar beneden om te kijken welke idioot het verzon om zo vroeg op de dag aan te bellen. Ik rukte de deur open en daar stond ze… mijn moeder. Mijn moeder, die wist dat ik al een maand niet had geslapen. Aan wie ik meerdere keren huilend heb verteld dat ik het zo ongelofelijk zwaar vond, dat ik het totaal niet trok.

Doe – dat – niet

Mijn moeder stond hier onaangekondigd op de stoep én gebruikt de deurbel. Dan bel je toch even?! Dat weet toch iedereen als je naar iemand met een baby gaat? Ik ben enorm tegen haar uitgevallen, waarna mijn moeder weer kwaad werd op mij dat ik haar niet echt een warm welkom gaf, terwijl ze speciaal voor mij met de bus was gekomen om een dagje te helpen. Onaangekondigd, dus. Doe – dat – niet.

Lees verder onder de advertentie

Sindsdien hebben we dus geen contact. Ze heeft haar eigen kleindochter niet eens zien opgroeien. Ik vind het heel vervelend, maar ik vind echt dat zij de eerste stap moet zetten. Daar ben ik heel koppig in. Alleen zij is dat ook. Koppiger dan ik dacht, eigenlijk, want ik had wel verwacht allang weer wat van haar te hebben gehoord…”

Linda en haar zus Madelon hebben ook ruzie gehad. Bij de notaris, na het overlijden van hun vader. Yikes. Je leest het hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken