Blogger Rebecca Henninger kon haar geluk niet op toen ze de mogelijkheid kreeg om thuis te gaan werken. ‘Handig voor de kinderen’, dacht ze. Maar nu ze een paar jaar eigen baas is, denkt ze daar wel anders over.
Lees verder onder de advertentie
‘De afgelopen jaren waren een achtbaan’, schrijft ze op Scary Mommy.
Schuldig
‘Al die belastingaanslagen en het onzekere salaris hebben voor veel slapeloze nachten gezorgd.’ Om over dat schuldgevoel tegenover haar kinderen nog maar te zwijgen. ‘Ik voel me zo vaak schuldig over dingen die ik mis. Over de momenten dat ik tegen mijn kinderen schreeuw of ze negeer als ik een deadline heb en nieuwe mails binnenkrijg. Zo vaak heb ik bij mijn partner gehuild omdat ik in het weekend moest werken. Want ja, niemand betaalt je vakantie als je zelfstandige bent.’
Het lijkt misschien makkelijk, thuiswerkmoeder zijn, maar Rebecca is af en toe best jaloers op vrienden met een 9 tot 5-baan. ‘Natuurlijk ben ik blij met de flexibiliteit, maar zij bouwen pensioen op, kunnen genieten van lange vakanties en zetten hun out-of-office wél aan.’
Lees verder onder de advertentie
Dankbaar
Toch vindt de blogger het belangrijk om dankbaar te blijven met wat je hebt: iedere moeder heeft immers last van datzelfde schuldgevoel. ‘Of je nu die werkende moeder bent met make-up en hakken, of die moeder in een yogabroek: we doen allemaal ons best. We zijn goed genoeg.’
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.