In de serie echte Gooische meisjes viel Pauline Wingelaar (32) al op door haar zelfspot en die is nog even groot nu ze twee zoontjes heeft.
Op zaterdagochtend slenteren over de markt in de dorpskern van Naarden-Vesting. Verse bloemen kopen, ontbijten in een koffietentje. Man Harmen loopt voorop, oudste zoon Reinier met zijn handen in de zakken achteraan – op de voet gevolgd door Pauline achter de buggy met baby Diederik. “Op die momenten denk ik: wat heb ík het goed voor elkaar.”
Ze werd bekend als een van de ‘echte Gooische meisjes’ uit de gelijknamige realityserie, maar vindt zichzelf totaal geen Gooisch meisje. “Ik liep stage bij de tv toen Laguna Beach en The Hills, series over verwende Amerikaanse nesten, een grote hit waren. ‘Nou’, riep ik, ‘zulke meiden hebben wij in het Gooi ook hoor!’ Goed format, vond mijn baas: ‘Dan moet jij de meiden ronselen én zelf meedoen.’
De vijf vrouwen die meededen zijn tien jaar na dato nog steeds vriendinnen. Drie van ons waren zelfs tegelijk zwanger. Lagen we hoogzwanger te appen: ‘Pff, gebeurt er bij jou al wat?’
Ik groeide op in een gewoon rijtjeshuis. Mijn vrienden woonden in riante villa’s. Een vriendje grapte: ‘Kijk nou, hoe leuk: jouw huis heeft zeven voordeuren.’ Ik ben opgevoed door ouders die vinden dat je hard moet werken voor je geld. Mijn moeder vond het daarom weleens lastig dat ik werd neergezet als verwend nest. Mijn vader was nuchterder.
Hij zei: ‘Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, weet je dat-ie eraf wordt gehakt.’ En de legendarische woorden: ‘Beter verwend dan verwaarloosd.’ Ik werd ook best verwend, als enig kind. Toen ik zestien werd, zei mijn vader: ‘Je mag kiezen: nu een scooter, of een auto als je achttien bent.’ Ik zei: ‘Ik kies voor de scooter, want ik weet hoe je bent; tegen de tijd dat ik achttien ben krijg ik die auto ook wel.’ Ik bedoelde het niet eens verwend, ik wist gewoon hoe hij in elkaar zat.
Ik had een fijne, warme jeugd en ben nog steeds heel close met mijn ouders. Ze voedden me vrij en open op: alles was bespreekbaar zolang ik maar eerlijk was. Mijn moeder werkte bijna fulltime, maar ik hoefde nooit de tafel te dekken of mijn kamer op te ruimen. Die vrijheid-blijheid wil ik doorgeven aan mijn eigen kinderen. Al is het wel de bedoeling dat zij straks hun steentje bijdragen in het huishouden, ha!”
Als enig kind was Pauline altijd bang haar ouders te verliezen. “Ik dacht: dan ben ik helemaal alleen. Die angst verdween pas toen ik vier jaar geleden trouwde met Harmen en een jaar later Rein geboren werd. Nu heb ik mijn eigen gezin, mocht er iets met mijn ouders gebeuren.”
Lees ook
Fotoserie: stel neemt IVF-embryo overal mee naartoe >
Dat Pauline kinderen kreeg was niet vanzelfsprekend. “Ik heb PCOS: polycysteus-ovariumsyndroom. Een hormonale afwijking waardoor je een heel onregelmatige eisprong hebt en cystes krijgt op je eierstokken. Je bent zelden of nooit ongesteld en verminderd vruchtbaar. Ik kwam erachter toen ik op mijn 27ste stopte met de pil en maar niet ongesteld werd. Anderhalf jaar later was ik nog steeds niet zwanger. Bij het eerste onderzoek was het meteen duidelijk: mijn eierstokken leken wel druiventrossen.
Ik kreeg Clomid om de eisprong te bevorderen, maar dat sloeg niet aan. We wilden net overstappen op hormooninjecties toen de arts in de zomer van 2014 zei: ‘Joh, Harmen en jij gaan trouwen en van hormooninjecties word je geen leuker mens. Ga lekker genieten en zet dat zwanger worden even uit je hoofd. Als je terugkomt beginnen we met prikken.’
We trouwden in de Grote Kerk van Naarden, en vertrokken naar Toscane voor een bruiloft van twee dagen. Het was een sprookje. Een week na thuiskomst ging ik met mijn moeder naar het ziekenhuis om te oefenen met prikken. Ik bleek hartstikke zwanger. ‘Ik weet niet wat jullie hebben gedaan in Italië’, zei de arts, ‘maar dit is uniek.’ Misschien kwam het doordat ik zwanger worden even uit mijn hoofd had gezet. Of omdat ik voor mijn huwelijk nogal was afgevallen; PCOS hangt samen met overgewicht.
Hoe dan ook, Harmen en ik waren onwijs gelukkig met dit nieuws. Na de geboorte van Reinier dachten we: we zien wel. Na zes maanden stopte ik met borstvoeding en werd ik weer niet ongesteld.
Wat is je haar in slechte staat’, zei mijn kapper en goede vriend Mika van Leeuwen toen ik maanden later bij hem in de stoel zat. ‘Nu je het zegt,’ zei ik, ‘ik voel me al tijden raar. Opgefokt, misselijk; misschien ben ik wel zwanger.’ Thuis heb ik meteen een test gedaan, en met de positieve stick in mijn handen rende ik gillend naar beneden. Harmen en ik waren zo blij. Helaas, de test was vals positief. Ik moest toch aan de Clomid. Na drie maanden was ik zwanger van Diederik.”
Het hele interview staat in Kek Mama 05-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Wat een gezellige pakjesavond zou moeten worden, liep uit in een familiedrama. Kelly had nooit een goede band met haar schoonzus en zwager, maar toen er kinderen in het spel kwamen, ging het van kwaad tot erger. De boel escaleerde tijdens pakjesavond.
Liefde is een mysterie, maar de sterren hebben stiekem al een paar antwoorden voor ons. Want wist je dat sommige sterrenbeelden zó goed bij elkaar passen dat ze een gouden medaille verdienen?
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.
Een boterham met pindakaas? Voor sommige kinderen is dat levensgevaarlijk. Pinda-allergieën lijken steeds vaker voor te komen, en de vraag is: hoe komt dat? Onderzoekers hebben een mogelijke boosdoener op het spoor: luchtvervuiling.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
