Nienke (32) liep vorig jaar mee tijdens de laatste avond van de Avondvierdaagse en de sfeer was gemoedelijk, tot een iets te gezellige vader met een blikje bier de show begon te stelen. “Op een gegeven moment deed hij alsof hij de leider van een fanfare was.”
Nienke: “Daar liep ik dan, met een slinger van kinderen voor me en achter me, op de laatste avond van de Avondvierdaagse. Er hing een gezellige sfeer. Overal zag je ouders met bloemen, medailles en… blikjes bier. Vooral één ouder sprong eruit: de vader van Sophie, het klasgenootje van mijn zoon.
Hij had zijn shirt al half in zijn broek gefrommeld en liep luid zingend mee. In het begin kon ik er nog om lachen – ach, een beetje joligheid na vier dagen wandelen mag best. Maar al snel werd het een gênante vertoning.
‘Jaaa, toppers! Wat een bikkels!’ brulde hij, terwijl hij met zijn blikje proostte op de groep kinderen die vooral sneller gingen lopen om maar bij hem vandaan te komen. Hij begon allerlei rare dingen te bedenken alsof hij de leider van een fanfare was of dat de kinderen aan het marcheren waren in het leger. Mijn zoon keek me vragend aan. ‘Waarom doet die papa zo raar?’
Zijn dochter Sophie probeerde zich te verstoppen achter haar moeder, die zichtbaar ongemakkelijk probeerde te doen alsof ze hem niet kende. En toen struikelde hij over zijn eigen voeten, waar hij van die grote overdreven bergschoenen aan droeg. Hij viel midden op het gras en lachte alsof hij de grootste grap had gemaakt. Een groepje ouders keek elkaar ongemakkelijk aan. Kon hij nog opstaan? Ja, dat wel gelukkig. Maar wie weet hadden we hem daar anders wel laten liggen.
Ik voelde niet alleen plaatsvervangende schaamte voor hem, maar ook voor mezelf en de andere ouders. Niet alleen omdat hij zich zo aanstelde, maar ook omdat mensen vast dachten dat wij bij elkaar hoorden. Toen hij even later ‘Links, rechts, links, rechts!’ begon te scanderen en rare liedjes begon te zingen, terwijl hij zijn bier morste over zijn broek, was voor mij de maat vol. Ik trok mijn zoon iets dichter naar me toe en versnelde mijn pas. ‘Kom, we lopen een stukje vooruit’, fluisterde ik. Mijn zoon knikte. ‘Die papa is gek.’
Ik hoop dat hij zich de volgende dag net zo schaamde als ik me die avond deed en waarschijnlijk was dat ook zo, want Sophie werd die dag gebracht en opgehaald door haar oma. Met het spreekwoord: ’s avonds een man, ’s ochtends een man was de vader duidelijk niet bekend.”
Ook Maike staat niet te springen om de avondvierdaagse weer mee te lopen: “De moed zakt me bij voorbaat al in de wandelschoenen, die ik natuurlijk niet heb” Je leest het hier.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
December is de maand van lichtjes, gezelligheid en collectieve teleurstelling over het kerstpakket. Tenminste, dat blijkt uit het Instagram-algoritme waarin ik beland ben.
