Was Ambrosia Brody ooit het middelpunt van het universum voor haar dochter, nu moet ze steeds vaker een stap achteruit doen. Haar peuter wordt zelfstandig. En dat is best even slikken, soms.
“Zelf doen”, zegt Ambrosia’s dochter bij alles waarmee haar moeder haar wil helpen. Kleding uitzoeken. Aankleden. Schoenen aantrekken. Ze wil niet meer in de kinderstoel, kan heus met vork en mes eten en bij puzzelen hoeft ze ook geen hulp. “Ooit was ik haar speelmaatje”, schrijft Ambrosia op Motherly.
Herinneringen en mijlpalen
Dus pakt ze haar verzorgingsmomenten wanneer ze - iets langer dan nodig - de lange haren van haar peuter borstelt, waarvan ze ooit zo bang was dat die nooit zouden groeien, uit dat kale babyhoofd. “Dit is het dus, moederschap”, schrijft ze: “een opeenstapeling van herinneringen en mijlpalen, van dagen die soms zo eindeloos leken maar nu, achteraf, een seconde lijken.”
Lees ook:
'Dankzij mijn pillen kan ik mijn dochter beter loslaten' >
Een beetje nodig
Ambrosia doet braaf een stap naar achter wanneer haar peuter zelf het lokaal van de peuterspeelzaal binnenstapt, een wereld in waar Ambrosia geen deel van uitmaakt. “Ze maakt zich steeds verder van me los, op zoek naar meer en meer onafhankelijkheid. En al wenst iedere ouder dat uiteindelijk voor haar kind; ik wilde soms dat ze me nog iets meer nodig had. Dus beweeg ik gewoon een beetje mee, wanneer ze een stap verder van mijn zijde wijkt, en vertrouw erop dat ze me altijd, hoe dan ook, tóch een beetje nodig zal hebben.”
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
