Ah, de jaren ’80 en ’90. Een tijdperk vol kleurrijke animaties, vrolijke liedjes en… hartverscheurende kinderfilms die ons, millennial ouders, nog steeds achtervolgen.
Ja, die zogenaamde ‘kinderfilms’ die je nog steeds kippenvel bezorgen als je er alleen maar aan denkt. Terwijl jij dacht dat je gewoon een leuk filmpje zou kijken, brak je kinderhart in duizend stukjes.
Hier is een lijst van kinderfilms die ons meer trauma’s hebben bezorgd dan we ooit durfden toe te geven, en die je misschien nog even moet overslaan als je je eigen kroost wil beschermen. Want hé, de emotionele schade hoeft niet generatie op generatie door te gaan, toch?
Laten we meteen met de deur in huis vallen: Bambi’s moeder. Weet je nog hoe je zorgeloos zat te kijken naar een schattig hertje dat vrolijk door het bos huppelde? En toen, BAM! Wordt zijn moeder neergeschoten door een jager. Alsof Disney dacht: “Weet je wat kinderen leuk vinden? Trauma.” Je zat daar met een betraande blik, nog niet wetend dat dit het eerste van vele filmtrauma’s zou zijn. En eerlijk, eigenlijk kunnen we deze film nog steeds niet met droge ogen kijken.
Oké, wie dacht dat het een goed idee was om ons op jonge leeftijd te confronteren met de dood van Mufasa? Serieus, deze film maakte je kapot. Net als je denkt dat het allemaal goed komt, wordt Simba’s vader van een klif geduwd door zijn eigen broer, Scar. Dat beeld van Simba die zijn vader probeert wakker te maken en zijn zielige “Papaaa…”?! Krijg je dat ooit nog uit je hoofd? Nee, precies. Toegegeven, Simba wordt uiteindelijk toch koning en alles komt goed, maar niet voordat jij een doos tissues hebt leeg gehuild. Dat zegt genoeg.
Lees ook – Ben jij ook altijd bang dat mensen boos op je zijn? Dit is waarom
Een film over schattige dinosaurussen, wat kan daar mis mee gaan? Oh, laat me even denken: Platvoets moeder die sterft. Jawel, het lijkt wel of ze in de jaren ’80 en ’90 een draaiboek hadden waarin stond: “Stap 1: Laat de moeder sterven.” Terwijl je dacht dat je gewoon naar een dino-avontuur zat te kijken, werd je getrakteerd op een emotionele achtbaan waarin kleine Platvoet zijn moeder verloor en zich vervolgens een weg moest banen door een gevaarlijke wereld vol vleesetende reuzen. Dank je wel, filmmakers, voor die brok in onze keel die nooit helemaal weg is gegaan.
Je kent hem wel, Dombo, het olifantje met de grote oren. Klinkt onschuldig genoeg, toch? Nou, niet als je kijkt naar de scène waarin zijn moeder gevangen zit en hij haar alleen nog maar kan aanraken door de tralies van haar kooi. En dan dat liedje dat ze zingt… We zijn nog steeds niet hersteld. Het is bijna misdadig hoe ze die zachte, hartverscheurende muziek hebben gecombineerd met dat beeld van een eenzaam olifantje dat zijn moeder mist. Nog steeds krijg je een brok in je keel als je eraan denkt. Trauma, ik zeg het je.
Oké, technisch gezien is dit geen animatiefilm, maar als millennial kan je deze gewoon niet vergeten. De bijen. Die vervloekte bijen! Moet ik meer zeggen? Je dacht dat je naar een lieve coming-of-age film zat te kijken over een schattige vriendschap, en dan ineens wordt Thomas J. gestoken door bijen en… sterft. Net toen je dacht dat je alles had overleefd in deze lijst, worden je emoties weer keihard geraakt. Vada’s hartverscheurende “Hij kan niet zonder zijn bril!” in de begrafenisscène blijft je nog jaren achtervolgen. Wie had gedacht dat een film met bijen ons zó aan het huilen kon maken?
Wie herinnert zich het trauma van Artax, het paard? Net als je denkt dat je lekker in een fantasiewereld zit, word je plots geconfronteerd met een van de verdrietigste momenten in de filmgeschiedenis. Artax, het trouwe paard van Atreyu, zinkt weg in de Moerassen van de Droefheid en laat ons allemaal huilend achter op de bank. Serieus, waarom laten we deze film überhaupt aan kinderen zien? Het klinkt als een episch avontuur, maar ondertussen zijn we allemaal nog steeds aan het bijkomen van dat moment in het moeras.
Lees ook – 8 tips: zo leer je je kind omgaan met enge dingen (tijdens Halloween)
Bij konijnen denk je aan schattige, pluizige diertjes die huppelen door het gras, toch? Niet in Waterschapsheuvel. Deze “kinderfilm” draait om konijnen, ja, maar dan met een bloederige, gewelddadige ondertoon die je als klein kind volledig uit het veld sloeg. Verdrinken, vechten, en doodgaan – dit was niet bepaald Bugs Bunny meets Friends. Als je ouders (of je oma, in mijn geval) je ooit hebben laten kijken naar deze film zonder waarschuwing, ben je waarschijnlijk nog steeds in shock. En met recht. Arme kinderversie van jezelf.
Je zou denken dat een film over een schattige alien en een jongen die vriendschap sluiten, vooral hartverwarmend zou zijn, toch? Maar E.T. bracht tranen in overvloed. Eerst was er het moment waarop E.T. dood leek te gaan, en daarna dat emotionele afscheid waarin E.T. zegt: “I’ll be right here” terwijl hij met zijn gloeiende vinger naar Elliot wijst. Natuurlijk, alles eindigt uiteindelijk goed, maar tegen die tijd had jij al een rollercoaster aan emoties achter de rug en stond je ziel nog te trillen op z’n grondvesten.
Dus, lieve millennial ouders, wees gewaarschuwd: als je deze films aan je kinderen wil laten zien, denk dan even twee keer na. Want hoewel ze iconic zijn, zijn ze ook gewoon echt te zielig voor woorden. En laten we eerlijk zijn: je peuter hoeft niet nu al in therapie te belanden omdat je hem hebt laten kijken naar Bambi’s moeder die aan haar einde komt.
Soms is het misschien beter om te kiezen voor iets luchtigers. Iets zonder al die moederloze helden. Want eerlijk, er zijn al genoeg tissues doorheen gegaan tijdens onze jeugd.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
