Beeld: Canva
Het eerste gebroken hart van je kind, dat vergeten ze nooit meer. En jij ook niet. Zo sneu, als ze er nog middenin zitten en denken dat het nooit meer beter zal worden. Zeker als jij er misschien een ietsiepietsie beetje mee te maken hebt, die break-up.
Ilona (46), gescheiden, moeder van Diego (16), Romeo (15) en Ricardo (10): “Drie zoons, tsja. Ik krijg nog weleens de vraag of ik niet graag een meisje had gewild. Het antwoord? Absoluut. Ik heb er best even over gedaan om het te verwerken dat er écht geen meisje ging komen, toen de derde ook een jongen bleek.
Maar toen kreeg mijn oudste een vriendinnetje. En eindelijk, ein-de-lijk, had ik mijn long lost dochter! Oké, ze was natuurlijk niet echt mijn dochter, maar eindelijk zat er een meisje bij ons aan de eettafel. Wat een leuke meid, hij had het echt getroffen – en ik daardoor ook. Maar inmiddels heeft ze het uitgemaakt en ik vrees dat ik daar misschien wel de oorzaak van ben.
Ik ben wellicht – achteraf, geheel per ongeluk, ik zweer het! – een beetje too much geweest voor haar. Ik was gewoon zó blij dat er eindelijk ook wat vrouwelijke energie in ons huis was, dat ik me een beetje aan het vriendinnetje van mijn zoon heb vastgeklampt. Ik knoopte continu gesprekjes met haar aan, begon haar ook te appen. Ze bleef heel netjes en beleefd, maar achteraf zie ik in dat ik me echt bijna als een stalker heb gedragen.
Toen ik begon over de zomervakantie – had ze al plannen? Wat vond ze leuk vond om te doen? – werd ze al wat terughoudender. Ze hadden toen pas twee maanden verkering. Toen ik haar later nog een link appte met een hotel dat ik wilde gaan boeken, met een eigen kamer voor haar en Diego, was dat denk ik de druppel. De dag erna was het uit.
Diego weet denk ik niet dat ik zo veel contact met zijn vriendinnetje zocht, tenzij ze het hem verteld heeft. Hij is er kapot van, heeft echt een gebroken hart. En ik voel me enorm schuldig. Was ik maar minder opdringerig geweest. Ze kwam voor hem, niet voor mij. Had ik dat maar wat eerder ingezien.”
De prille verkering van Don bleek op vakantie een bulderende tiran. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.
