Beeld: Canva
Het eerste gebroken hart van je kind, dat vergeten ze nooit meer. En jij ook niet. Zo sneu, als ze er nog middenin zitten en denken dat het nooit meer beter zal worden. Zeker als jij er misschien een ietsiepietsie beetje mee te maken hebt, die break-up.
Ilona (46), gescheiden, moeder van Diego (16), Romeo (15) en Ricardo (10): “Drie zoons, tsja. Ik krijg nog weleens de vraag of ik niet graag een meisje had gewild. Het antwoord? Absoluut. Ik heb er best even over gedaan om het te verwerken dat er écht geen meisje ging komen, toen de derde ook een jongen bleek.
Maar toen kreeg mijn oudste een vriendinnetje. En eindelijk, ein-de-lijk, had ik mijn long lost dochter! Oké, ze was natuurlijk niet echt mijn dochter, maar eindelijk zat er een meisje bij ons aan de eettafel. Wat een leuke meid, hij had het echt getroffen – en ik daardoor ook. Maar inmiddels heeft ze het uitgemaakt en ik vrees dat ik daar misschien wel de oorzaak van ben.
Ik ben wellicht – achteraf, geheel per ongeluk, ik zweer het! – een beetje too much geweest voor haar. Ik was gewoon zó blij dat er eindelijk ook wat vrouwelijke energie in ons huis was, dat ik me een beetje aan het vriendinnetje van mijn zoon heb vastgeklampt. Ik knoopte continu gesprekjes met haar aan, begon haar ook te appen. Ze bleef heel netjes en beleefd, maar achteraf zie ik in dat ik me echt bijna als een stalker heb gedragen.
Toen ik begon over de zomervakantie – had ze al plannen? Wat vond ze leuk vond om te doen? – werd ze al wat terughoudender. Ze hadden toen pas twee maanden verkering. Toen ik haar later nog een link appte met een hotel dat ik wilde gaan boeken, met een eigen kamer voor haar en Diego, was dat denk ik de druppel. De dag erna was het uit.
Diego weet denk ik niet dat ik zo veel contact met zijn vriendinnetje zocht, tenzij ze het hem verteld heeft. Hij is er kapot van, heeft echt een gebroken hart. En ik voel me enorm schuldig. Was ik maar minder opdringerig geweest. Ze kwam voor hem, niet voor mij. Had ik dat maar wat eerder ingezien.”
De prille verkering van Don bleek op vakantie een bulderende tiran. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Hoe is je eerste bevalling je bevallen, dat wilden we graag van je weten. En daar gaven lezeressen massaal gehoor aan: 715 respondenten vulden de online enquête in. Tipje van de sluier: het merendeel is positief, maar ook anno 2025 zijn er echt nog wel wat verbeterpuntjes op te noemen.
