Hoewel Amber Leventry en haar-ex vrouw al meer dan twee jaar gescheiden zijn, wonen ze nog steeds samen. Op haar blog legt ze uit waarom én hoe dat ze lukt.
Lees verder onder de advertentie
Amber woont al ruim twee jaar met haar ex-vrouw in het huis dat ze samen kochten. ‘Dat klinkt misschien vreemd’, zegt ze, ‘maar gek genoeg werkt het. Toen we besloten te gaan scheiden, was het in eerste instantie een strikt financiële beslissing om beide in het huis te blijven wonen.’
Amber was altijd de thuisblijfmoeder geweest en kon zich een nieuw huis in haar eentje niet veroorloven. ‘En mijn ex kon het huis in haar eentje niet betalen, dus bleef ik – voorlopig.’
Lees verder onder de advertentie
Wij versus zij
Hun kinderen waren op dat moment zes en acht. ‘We probeerden het thuis voor hen zo min mogelijk stressvol te maken’, vertelt Amber. ‘Zo vormden respect naar elkaar en onze vriendschap, ook al lagen we in scheiding, de basis. We hadden een ‘wij-versus-zij’-mentaliteit als het ging om het opvoeden van de kinderen. En natuurlijk, soms ging het allemaal behoorlijk moeizaam. Maar we hadden onder meer hulp van een bemiddelaar en coach en waren nooit hard of beledigend naar elkaar. Zelfs niet toen de pandemie begon en we 24/7 op elkaars lip zaten.’
Hun kinderen wisten al die tijd dat zij samen met Amber op een dag het huis zouden gaan verlaten, zodra zij een andere woning zou hebben gevonden. ‘Dat was oké. Ze zagen dat de scheiding op een respectvolle manier verliep en realiseerden zich tegelijkertijd dat sommige dingen nooit zullen veranderen. Bijvoorbeeld onze liefde voor hen en de manier waarop we altijd samen langs het sportveld staan, naar schoolopvoeringen gaan, enzovoorts.’
Zeldzaam
Inmiddels is het volgens Amber tijd voor de volgende stap: een eigen huis. ‘We hebben nu allebei nieuwe partners en ik ben actief op zoek naar een nieuw huis, samen met de kinderen.’
Ze weet dat haar situatie niet vanzelfsprekend is. ‘Het is bijzonder dat we onze scheiding en co-ouderschap op een gezonde manier voor ons en voor de kinderen hebben kunnen laten werken. Tegenwoordig lijkt dat zeldzaam te zijn. Ik ben dan ook echt dankbaar dat ik getrouwd ben en vervolgens gescheiden met iemand die nog steeds een vriendin is.’
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.