‘Ik heb een moederschapsburnout’

Het is halfzes ’s ochtends wanneer haar peuter haar wakker maakt na een enge droom. Joanna knuffelt hem, kijkt een tekenfilmpje, geeft hem een schone luier en iets te eten. Ondertussen maalt ze in haar hoofd al over alle klussen die haar te doen staan die dag. Afspraken nakomen, boodschappen doen, dingen onthouden. Ze stopt alvast een was in de machine, als ook haar oudere dochter wakker wordt. En dan moet de dag nog beginnen.

Haar leven als moeder: Joanna ervaart het als een eindeloze uitputtingsrace. De kinderen moeten van hot naar her gezeuld. Er dienen ruzies beslecht te worden, brandjes geblust en woedeaanvallen getemperd. De stortvloed aan kindervragen stopt nooit en dan wil ze ook emotioneel nog beschikbaar zijn voor haar gezin, schrijft ze op ScaryMommy. O ja, en ze werkt ook nog. Vanuit huis. Terwijl de kinderen door haar deadlines denderen.

Te gestrest om te slapen

Ze is moe. Zo moe, dat ze op een gegeven moment maar gewoon toegeeft, aan het gedrein van haar zoon en dwarse gedrag van haar dochter. ‘En wanneer ze dan eindelijk in bed liggen, kan ík alsnog niet slapen, omdat ik me alweer druk maak om de lijst met taken die me morgen te wachten staat. En de dag daarna, en de volgende week.’

Ze kan een hoop hebben, maar hier krijgt ze een burnout van, schrijft ze. ‘Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst wakker werd zonder nog steeds doodmoe te zijn.’ Want ja, ook haar nachten zijn druk, en eerder een serie korte dutjes dan een echte nachtrust van zes (ja, zes: ze moet wel realistisch blijven) uur.
 

Lees ook
Mama heeft een burn-out: ‘Ik was in een leven beland dat me leeg slurpte' >

Geen fut voor vriendinnen

Het punt is: Joanna heeft geen vangnet van oppasoma’s en medemoeders. Ze heeft de fut niet om nieuwe vrienden te maken. ‘Een moederschapsburnout komt niet alleen door de uitputting en stress die we ervaren, maar ook door eenzaamheid. Je raakt geïsoleerd, wanneer je te gesloopt ben om ook maar een praatje aan te knopen.’

Ze heeft het gevoel dat ze op het punt staat te knakken. ‘Maar dan spreek ik mezelf toe dat deze periode niet voor altijd duurt. Er komt een moment dat mijn kinderen volwassen zijn en voor zichzelf kunnen zorgen. Dat ik me alleen nog maar hoef te focussen op mezelf. Al weet ik nu al dat ik ook dan nog non-stop voor ze klaar zal staan.’

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >