Beeld: Unsplash
Joanna McClanahan balanceert op het randje van een burnout. Een moederschapsburnout, om precies te zijn.
Het is halfzes ’s ochtends wanneer haar peuter haar wakker maakt na een enge droom. Joanna knuffelt hem, kijkt een tekenfilmpje, geeft hem een schone luier en iets te eten. Ondertussen maalt ze in haar hoofd al over alle klussen die haar te doen staan die dag. Afspraken nakomen, boodschappen doen, dingen onthouden. Ze stopt alvast een was in de machine, als ook haar oudere dochter wakker wordt. En dan moet de dag nog beginnen.
Haar leven als moeder: Joanna ervaart het als een eindeloze uitputtingsrace. De kinderen moeten van hot naar her gezeuld. Er dienen ruzies beslecht te worden, brandjes geblust en woedeaanvallen getemperd. De stortvloed aan kindervragen stopt nooit en dan wil ze ook emotioneel nog beschikbaar zijn voor haar gezin, schrijft ze op ScaryMommy. O ja, en ze werkt ook nog. Vanuit huis. Terwijl de kinderen door haar deadlines denderen.
Ze is moe. Zo moe, dat ze op een gegeven moment maar gewoon toegeeft, aan het gedrein van haar zoon en dwarse gedrag van haar dochter. ‘En wanneer ze dan eindelijk in bed liggen, kan ík alsnog niet slapen, omdat ik me alweer druk maak om de lijst met taken die me morgen te wachten staat. En de dag daarna, en de volgende week.’
Ze kan een hoop hebben, maar hier krijgt ze een burnout van, schrijft ze. ‘Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst wakker werd zonder nog steeds doodmoe te zijn.’ Want ja, ook haar nachten zijn druk, en eerder een serie korte dutjes dan een echte nachtrust van zes (ja, zes: ze moet wel realistisch blijven) uur.
Lees ook
Mama heeft een burn-out: ‘Ik was in een leven beland dat me leeg slurpte’ >
Het punt is: Joanna heeft geen vangnet van oppasoma’s en medemoeders. Ze heeft de fut niet om nieuwe vrienden te maken. ‘Een moederschapsburnout komt niet alleen door de uitputting en stress die we ervaren, maar ook door eenzaamheid. Je raakt geïsoleerd, wanneer je te gesloopt ben om ook maar een praatje aan te knopen.’
Ze heeft het gevoel dat ze op het punt staat te knakken. ‘Maar dan spreek ik mezelf toe dat deze periode niet voor altijd duurt. Er komt een moment dat mijn kinderen volwassen zijn en voor zichzelf kunnen zorgen. Dat ik me alleen nog maar hoef te focussen op mezelf. Al weet ik nu al dat ik ook dan nog non-stop voor ze klaar zal staan.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
