‘Het is juist goed om te huilen in het bijzijn van je kind’

‘Ik loog dat het goed was'

‘Ik huilde altijd achter gesloten deuren zodat mijn kinderen mij niet zouden zien', aldus Constance. ‘Maar toen ik een paar jaar geleden vaak verdrietig was, was het onvermijdelijk dat ze mij een keer zouden betrappen. Ze troostten me met die kleine armen op mijn schouders terwijl ik loog dat het allemaal goed was.'

Lees ook
Moeders huilen niet: ‘Ik vind het moeilijk om mijn kinderen mijn tranen te laten zien' >

‘Wees niet bang om het verkeerde te zeggen'

Vervolgens haalt de blogger een gebeurtenis aan bij een van haar kinderen op school: een van de leraressen moest huilen voor de klas. Collega's schoten te hulp, terwijl andere kinderen begonnen te lachen. Constance: ‘Dit zette me aan het denken over hoe kinderen omgaan met rauwe emoties. Mijn moeder leerde mij vroeger altijd dat ik niet bang hoefde te zijn om ‘het verkeerde' te zeggen als iemand verdrietig was. Doe gewoon iets, geef een knuffel of stel vragen.'

‘Huilen hoort bij het leven'

En precies dit wil ze haar eigen kinderen ook meegeven. ‘Ze houden er echt geen trauma aan over als ze een verdrietige moeder zien. Ze leren begrijpen dat deze menselijke emotie bij het leven hoort: mensen raken gewond, worden gekwetst, moeders en zelfs leraren hebben grenzen. Het is voor een kind fijn om te weten dat ze veilig zijn als ze instorten. En als we er niet voor elkaar kunnen zijn, waarom zijn we hier dan überhaupt?'