‘Het irriteert me mateloos dat mijn zoon zich verwaarloost’

‘Begrijp me niet verkeerd: ik hou zielsveel van mijn zoon’, begint Diana haar blog. ‘Maar het irriteert me mateloos dat hij weinig om z’n persoonlijke verzorging geeft. Hij doucht een half uur, maar daarna ruikt hij niet frisser dan toen hij er onder ging staan. In zijn wereld bestaan zeep, shampoo en deodorant amper tot niet.’
 

Vet (vies)

Netjes z’n haar kammen? Tijdverspilling, zegt Diana. ‘Volgens mijn zoon, dan. Zijn haar is ontzettend vet. Net als dat hij het zonde van z’n tijd vindt om vieze glazen van zijn kamer naar beneden te brengen. Of weigert een jas te dragen terwijl het buiten twee graden is.’
 

Lees ook:
Waarom het niet erg is dat tieners onverstandige keuzes maken >
 

Natuurlijk doet haar zoon ook genoeg dingen waar ze wél trots op is. ‘Hij is een geweldige broer en past zich gemakkelijk aan als de planning verandert. Maar sommige van zijn manieren begrijp ik echt voor geen meter.’
 

Kaarsje

Ter vergelijking: toen Diana zelf een puber was, wilde ze maar wat graag goed douchen. ‘Ik had misschien wel ruzie met m’n ouders, maar ik rook tenminste naar lekkere parfum en ging niet zonder jas de deur uit.’

Diana weet dat andere moeders met een kind die de puberteit nadert, zich hetzelfde voelen. ‘Ze vragen zich af wat er in godsnaam gebeurd is met hun kleine, heerlijk ruikende kind.’ Haar conclusie is echter dat je er als ouder weinig aan kunt veranderen. ‘Wat kan ik doen? Ik denk dat ik gewoon maar een kaarsje moet aansteken en moet hopen dat hij wat vaker de shampoo erbij pakt…’