Beeld: Getty Image
Sinterklaas is een feest voor jong en oud, maar als je krap bij kas zit kan pakjesavond je veel buikpijn bezorgen. Ook Danique (36) voelde zich hierdoor radeloos, omdat ze wist dat haar kinderen geen cadeautjes in hun schoen zouden vinden. Tot er op de deur werd geklopt.
Danique: “Het was 5 december en ik zat aan de keukentafel met een dampende kop thee. De kinderen lagen nog even op bed; een strategisch middagslaapje om ze ‘s avonds fris en vrolijk te houden. Maar ik wist dat die vrolijkheid van korte duur zou zijn.
Dit jaar zouden hun schoentjes namelijk niet gevuld zijn met cadeautjes. En nee, niet omdat ik het vergeten was – dat zou ik mezelf nooit vergeven – maar omdat het simpelweg niet kon. Na een financieel rampjaar met een scheiding, onverwachte rekeningen en meer pech dan een slecht script voor een soapserie, was er geen cent meer over. En dus zat ik daar, met buikpijn van verdriet, terwijl ik me afvroeg hoe ik dit ooit aan mijn twee kleine energiebommetjes ging uitleggen.
Toen de klok half zes sloeg, kwamen ze de trap afgestormd. ‘Mama, is Sinterklaas al geweest?’ vroegen ze in koor met hun ogen glinsterend van verwachting. ‘Nog even wachten, schatjes’, mompelde ik, terwijl ik een poging deed om mijn zenuwen te verbergen. ‘Eerst eten.’ Dat werd natuurlijk met tegenzin naar binnen geschoven, want wie wil er nou boerenkool op pakjesavond? Zeker als je ervan uitgaat dat er kruidnoten, chocoladeletters en cadeaus op je wachten.
Om de spanning te breken stelde ik voor om na het eten een liedje te zingen bij de openhaard. Ze vonden het geweldig. Met hun heldere stemmetjes zongen ze ‘Zie ginds komt de stoomboot’ en ‘Sinterklaas kapoentje’ terwijl ik stiekem een brok in mijn keel wegslikte. Dit moest toch genoeg zijn? De gezelligheid, het samenzijn? Maar diep van binnen wist ik dat ze teleurgesteld zouden zijn.
En toen gebeurde het. Midden in ‘Hoor wie klopt daar kinderen’ klonk er ineens geklop op de deur. Mijn hart sloeg over. Ik rende naar de voordeur, terwijl de kinderen giechelend achter me aan kwamen. Toen ik de deur opendeed, stond er niemand. Alleen een grote doos met een rode strik.
‘Wat is dat?’ vroeg mijn oudste, terwijl hij met grote ogen naar de doos keek. ‘Misschien heeft Sinterklaas iets gebracht’, zei ik zachtjes met mijn stem trillend van emotie.
We trokken de doos naar binnen en maakten hem open. Tot mijn verbazing zat het vol met cadeautjes: precies de LEGO-set waar mijn zoon al maanden over droomde, een pop met een prinsessenjurk voor mijn dochter en zelfs strooigoed en chocoladeletters. Er zat ook een brief bij, geschreven in sierlijke krulletters: ‘Lieve kinderen, ik hoorde dat jullie dit jaar extra lief zijn geweest. Een beetje geduld, wat hulp in huis en heel veel liefde voor mama. Dat verdient een verrassing. Groetjes, Sinterklaas.’
Terwijl ik naar de doos staarde en geen woord kon uitbrengen, juichten mijn kinderen alsof ze zojuist de jackpot hadden gewonnen. Tranen rolden over mijn wangen, terwijl de kinderen ‘Dank u, Sinterklaasje’ de straat in riepen. Wie heeft ons hiermee verrast? Een buurvrouw? Een vriendin? Of was het toch een sinterklaaswonder? Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wie onze mysterieuze Sint was, maar één ding weet ik zeker: deze geheimzinnig Sinterklaas heeft ons de allermooiste pakjesavond ooit gegeven.”
Kinderen kunnen nogal lomp uit de hoek komen. Bij voorkeur in het openbaar. En op een volume waar een megafoon zijn hoed voor zou afnemen. Zo ook de dochter van Inge, die begon over twee Minions in de supermarkt…
Je kind zit net op school en maakt daar een vriendje. Fijn! Tot hij voor het eerst daar gaat spelen en daarna thuis komt met een vreemd verhaal waar je een knoop van in je maag krijgt.
De Braziliaanse moeder Carol Canineu, moeder van drie, herinnert zich het moment nog goed: haar zesjarige dochter liet een bakje yoghurt over de bank vallen. Ze stond op het punt om uit te barsten, maar hield zichzelf tegen.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Deze week hoe een Tikkie een eind kan maken aan een jarenlange vriendschap.
Je zwoer ooit dat je het helemaal anders zou doen dan je ouders. Geen “omdat ik het zeg”, geen zuchten als iemand z’n beker omstoot. En toch… hier ben je dan. Precies dat aan het doen.
De tropenjaren zijn geen tien voor je seksleven, dat weet iedereen. Als het er dan van komt, is het extra jammer als iemand roet in het eten gooit. Zeker als dat gepaard gaat met het woord ‘gatver’.
